Ο Γιάννης Χαλκιαδάκης εντυπωσίασε με το ηγετικό προφίλ του κατά την διάρκεια του SERC νερού
στην Βρετανική Πανεπιστημιάδα Αθλητικής Ναυαγοσωστικής.
Η εμπειρία πανεπιστημιακών αγώνων αθλητικής
ναυαγοσωστικής εκτός συνόρων είναι αξέχαστη!
Όταν μου στάλθηκε ένα
εμαιλ που έγραφε πάνω Stathis Avramidis
λέω "νταξει ο αθλοσώστης θα είναι".
Ανοίγοντας το διάβασα κάτι για Βρετανική πανεπιστημιάδα αθλητικής
ναυαγοσωστικής. Μου μπηκε η ιδεα να παω να τον ρωτησω να δω τι συμβαινει. Το
ειπα και στον Ιακωβο ενα φιλο μου και πήγαμε μαζι. Μας ενημερωσε οτι θα γινουν
αγωνες στην Αγγλια και μας καλεσαν να συμμετασχουμε ως πανεπηστημιο και η ομαδα
θα επρεπε να αποτελειται απο 12 άτομα. Σαν ιδέα και σαν πρώτη σκεψη ηταν ωραιο
και ενδιαφερον και ετσι δεχτηκαμε να παρουμε μερος. Στην πορεια ανακαλυψαμε οτι
ειναι πολυ πιο πολυπλοκο και δυσκολο οπως θα αναφερθει παρακατω. Η ομαδα
αποτελειται απο 12 ατομα αγορια και κοριτσια. Στην αρχη ημασταν λιγο
αναποφασιστοι οι προπονησεις ηταν λιγες και οχι σταθερες και δεν βρισκομασταν
ποτε ολοι μαζι ουτε καν στην τελευταια προπονηση. Ωστοσο ολοι προσεφεραν στην
ομαδα απο κατι και κυριως λιγο απ τον ελευθερο χρονο τους. Δεν ειχαμε και την
καταλληλη ενημερωση για τους αγωνες και ειμασταν καπως ανοργανωτοι. Οι
δυσκολιες ηταν αρκετες. Άλλα παρόλα αυτά δεν τα παρατησαμε και ετσι τωρα
βρισκομαστε στο δρομο για Swanseaμαθαινοντας
πριν λιγες ωρες οτι τελικα οι χωροι που θα φιλοξενηθουμε δεν εχουν κρεβατι. Τα
αγωνισματα ειναι αρκετα και το προγραμμα των 2 ημερων ειναι γεματο. Τα σενάρια
στεριας και πισινας ειναι το αγωνισμα που "αγαπάω" περισσοτερο λογο
της ομαδικοτητας και του οτι ειναι κατι που δεν ειναι προκαθορισμενο και
απαιτει ικανοτητες ναυαγοσωστικες. Οι αγωνες αυτοι εκτος απο την προσωπικη
εμπειρια και ικανοποιηση αποτελουν και ευκαιρια για την Ελλαδα καθως το αθλημα
δεν βρισκεται στα καλυτερα του! Εχουμε προετοιμαστει καταλληλα για την εμπειρια
της πρωτης φορας. Πιστευω θα μπορουσαμε να προετοιμαζομασταν ακομα καλυτερα
αλλα δεν βγαίνουν πάντα ετσι οπως τα θελουμε. Οι προπονήσεις ήταν απολαυστικές
και οπως λεει και ο Σταθης "μου
αρεσει που ακομα και αν σας βγάζω την πίστη εσείς γουστάρετε". Ωστόσο όσο
απολαυστικές και αν ήταν δεν ξέραμε σε πιο αγώνισμα θα αγωνιστούμε μέχρι και 2 εβδομάδες
πριν τον αγώνα με αποτέλεσμα να προπονούμαστε σε αγωνίσματα που δεν θα συμμετείχαμε.
Το κορυφαίο το είχε στείλει ο Στάθης μια μέρα σε ένα email: "παιδιά στο σπίτι σας να κάνετε καθημερινά
100 κοιλιακούς, 100 ραχιαίους και 100 κάμψεις". Μόλις το διάβασα νόμιζα
ότι είχε μπερδευτεί άλλα μετά από 3 εβδομάδες είδα τα κορίτσια της ομάδας με γραμμωμένους
κοιλιακούς και ώμους και κατάλαβα ότι το έλεγε σοβαρά! (χάχανα). Υπήρχαν στιγμές
γέλιου άλλα και στιγμές αντιπαράθεσης. Όλα λύθηκαν και είμαστε μια ομάδα με πολύ
καλή διάθεση και πάμε να το ευχαριστηθούμε και να περάσουμε όμορφα. Μερικές φόρες
νιώθαμε λες και θα πρωταγωνιστήσουμε σε καμία ταινία καθώς ο Στάθης έχει τρέλα
με τις φωτογραφίες και τα βίντεο και αφιερώναμε αρκετή ώρα για να καταγράφουμε
τα πάντα. Ακόμα και πετυχημένες ατάκες που λέγαμε χρειαζόταν να τις
επαναλάβουμε για να τις τραβήξει (γέλια). Ήταν λίγο κουραστικό άλλα και ενδιαφέρον
και παρά την γκρίνια σίγουρα θα μας αρέσει και θα μας μείνει αξέχαστο όταν το δούμε
ολοκληρωμένο.
Προθέρμανση. Οι Έλληνες αθλητές μπαίνουν για πρώτη φορά στο νερό και ετοιμάζονται για ένα κουραστικό διήμερο γεμάτο εμπειρίες, χαρές νίκης και ακυρώσεις. Α-Δ: Γιάννης Χαλκιαδάκης, Ιάκωβος Χασάπης, Γιώργος Γάγκος, Καλυψώ Οικονομίδου.
Το ταξίδι δεν ξεκίνησε όπως θα θέλαμε. Δυο μέρες πριν την αναχώρηση, ο Στάθης
μας ανακοίνωσε ότι ο χώρος που θα μείνουμε ήταν στο πάτωμα μιας εκκλησιάς. Οι αντιδράσεις
πολλές και δικαιολογημένες, άλλες πιο έντονες, άλλες με περισσότερο χιούμορ. Η αλήθεια
είναι ότι τους πείραξε όλους. Εμένα δεν με πείραξε ιδιαιτέρα το γεγονός ότι θα μείνουμε
εκεί αλλά το γεγονός ότι το μάθαμε 2 μέρες πριν τους αγώνες. Ξεκινήσαμε σε 2
γκρουπ το ταξίδι. Οι μισοί μαζί και εγώ το πρωί και οι άλλοι το απόγευμα. Το ταξίδι
για μας ηταν καλό και φτασαμε το απόγευμα στο Σουονσι. Μετά από μια κουραστική μέρα
φτάσαμε στο μέρος που θα μέναμε. Μη μπορώντας να κάνουμε κάτι, στρώσαμε και ξαπλώσαμε
κάνοντας αστεία για να παρηγορήσουμε τους εαυτούς μας. Οι επόμενοι έφταναν το βραδύ
που εμείς κοιμόμασταν. Ως εκ τούτου έπρεπε να ξυπνήσουμε κι εμείς από την φασαρία
και ... αν μη τι άλλο τις φωτογραφίες του Στάθη! (χάχα)
Οι Έλληνες αθλοσώστες στον χώρο αναμονής πριν την διεξαγωγή ενός ομαδικού αγωνίσματος. Α-Δ: Γιάννης Χαλκιαδάκης, Καλυψώ Οικονομίδου, Εφραίμ Χαλκιάς, Εμμανουέλα Κάρδαρη, Διονυσία Κάρδαρη, Ελευθερία Κασαγιάννη.
Με τα πολλά σηκωθήκαμε το πρωί όλοι μαζί και κατευθυνθήκαμε στο κολυμβητήριο.
Νομίζω οι εγκαταστάσεις μας αποζημίωσαν καθώς ήταν φανταστικές και μάλλον δεν υπάρχουν
στην Ελλάδα. Η πρώτη μέρα μόλις ξεκίνησε. Είχαμε καλή διάθεση και ξέραμε ότι πάμε
για την εμπειρία γι' αυτό δεν υπήρχε άγχος. Στο πρώτο αγώνισμα καταφέραμε να τα
πάμε πολύ καλά και να έρθουμε 3οι χωρίς να ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Η μέρα συνεχίστηκε
όχι και τόσο καλά καθώς δεν ήμασταν εξοικειωμένοι και δε γνωρίζαμε κάποιους κανονισμούς
με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές ακυρώσεις και απελπισία. Οι φωτογραφίες ως συνήθως
κυριαρχούσαν ακόμα και στα ντουζ! Εμφανώς κουρασμένοι από την αϋπνία και τους αγώνες
πήγαμε για φαγητό και σαν παρέα καθίσαμε αρκετή ώρα, συζητούσαμε και κάναμε χαβαλέ.
Ο Γιάννης Χαλκιαδάκης ετοιμάζεται για το "βάπτισμα του πυρός". Λίγο αργότερα θα αγωνιστεί με μεγάλη επιτυχία στο 4x10μ Ρίψη Σχοινιού. Διακρίνονται οι συναθλητές του.
Την επομένη μέρα ήταν τα σενάρια. Ξυπνήσαμε με τον Ιάκωβο νωρίς και
πήγαμε για τρέξιμο και να δούμε την πόλη. Ήταν πολύ όμορφη, ήσυχη με πολλά πάρκα
και πεζόδρομους. Μόλις γυρίσαμε, πήραμε τα πράγματα μας με προορισμό το κολυμβητήριο.
Η δεύτερη μέρα ήταν πιο ξεκούραστη από θέμα αγωνισμάτων. Τα σενάρια ήταν πραγματικά
καταπληκτικά και άκρως ρεαλιστικά. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και συναρπαστικό άλλα εξίσου
δύσκολο. Δεν πήγαμε ιδιαιτέρα καλά άλλα το απολύσαμε και η εμπειρία ήταν απίστευτη.
Τελειώνοντας και αυτή η μέρα είχαμε γεμίσει εμπειρίες, είχαμε γνωρίσει καινούργιους
ανθρώπους και αθλητές.
Μπορεί ο Γιάννης Χαλκιαδάκης να έχει καταπληκτική αίσθηση του χιούμορ και να είναι μέσα σε όλα τα αστεία, αλλά την ώρα του αγώνα μεταμορφώνεται σε έναν ικανότατο ηγέτη. Δικαίως η ομάδα του τον εμπιστεύτηκε για τον ρόλο του αρχηγού. Α-Δ: Διονυσία Κάρδαρη, Γιάννης Χαλκιαδάκης, Ιάκωβος Χασάπης.
Παρά τις διακυμάνσεις στα συναισθήματα, η Ελληνική ομάδα δεν έχασε το χαμόγελό της ούτε στις δύσκολες στιγμές του αγώνα. Ένα "ζντο" είναι η κατάλληλη στιγμή για να πάρουν όλοι λίγο κουράγιο, γιατί η μέρα είναι μεγάλη και τα αγωνίσματα πολλά.
Φεύγοντας με λύπη από το κολυμβητήριο πήγαμε για τις απονομές.
Τελικά τα καταφέραμε. Πήραμε μια διάκριση σε ένα όχι και τόσο ενδιαφέρον, ελκυστικό
ή γνωστό αγώνισμα άλλα δεν παύει να είναι μια διάκριση που ίσως κρατήσει ζωντανή
την αθλητική ναυαγοσωστική στην Ελλάδα. Η εμπειρία ήταν φανταστική και θα μας μείνει
αξέχαστη... μετά τις χιλιάδες φωτογραφίες που έχουμε. Αν με ρωτούσαν αν θα ξαναπήγαινα
του χρόνου η απάντηση θα ήταν μάλλον θετική. Αν με ρωτούσαν για τον Στάθη.. τα λόγια
είναι περιττά .. έχει ένα θέμα με τις φωτογραφίες ας το παραδεχτούμε αλλά είναι
ψυχάρα δεν παλεύεται μιλάμε!
Ιστορική στιγμή για την αθλητική ναυαγοσωστική, την δημόσια υγεία και τον πανεπιστημιακό αθλητισμό. Τρεις Έλληνες και ένας Κύπριος πανηγυρίζουν την κατάκτηση της τρίτης θέσης σε ομαδικό αγώνισμα, στην Βρετανική Πανεπιστημιάδα Αθλητικής Ναυαγοσωστικής. Ο δρόμος τώρα πια άνοιξε για την Ελλάδα. Θα ακολουθήσουν νέες συμμετοχές και επιτυχίες. Α-Δ: Ιάκωβος Χασάπης, Γιώργος Γάγκος, Φλουρής Χατζηγεωργίου, Γιάννης Χαλκιαδάκης.
Αναμνηστική φωτογραφία με έναν Βρετανό Κριτή-μέλος της οργανωτικής επιτροπής του BULSCA 2019. Α-Δ: Γιάννης Χαλκιαδάκης, Διονυσία Κάρδαρη, Εμμανουέλα Κάρδαρη, Εφραίμ Χαλκιάς.
