BULSCA 2020: Γιούλη Παναγιωτάκη

Η Γιούλη Παναγιωτάκη αγωνίστηκε με χαρά και έφερε αξιοπρεπείς θέσεις στην κατάταξη. Παρόλο που δεν είναι αθλήτρια υγρού στίβου, κατάφερε να αποκτήσει πολλές εμπειρίες και να σημειώσει τεράστια πρόοδο.

Η Βρετανική Πανεπιστημιάδα Αθλητικής Ναυαγοσωστικής ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου!

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η αθλητική ναυαγοσωστική αποτελεί ένα άθλημα που γνώρισα στο 2ο έτος σπουδών στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών. Οφείλω ευγνωμοσύνη στον καθηγητή μας, Στάθη Αβραμίδη, που μέσω εκείνου η σχολή μου αποτελεί το μοναδικό πανεπιστήμιο της Ελλάδας που διδάσκει αυτό το μάθημα. Μέσω του μαθήματος, ήρθα σε επαφή με τα αγωνίσματα που προσφέρει η Αθλητική Ναυαγοσωστική και συνειδητοποίησα τη σημαντικότητά της ως αντικείμενο γνώσης, το οποίο πρέπει να γνωρίσει ο κόσμος για την ασφάλειά του. Μέσω της συμμετοχής μου στο μάθημα, έχω την ευκαιρία να συμμετέχω στην Βρετανική Πανεπιστημιάδα Αθλητικής Ναυαγοσωστικής στο Bristol.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Το Ελληνικό πανεπιστήμιο θα αγωνιστεί για 2η συνεχόμενη χρονιά στους αγώνες και η συμμετοχή των φοιτητών ήταν μεγαλύτερη. Η προετοιμασία έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες. Οι προπονήσεις ήταν αρκετές ώρες πράγμα το οποίο ήταν χρονοβόρο και κουραστικό. Προσωπικά, οι κολυμβητικές μου ικανότητες δεν ήταν υψηλές συγκριτικά με των συμφοιτητών μου. Αυτό δεν με απέτρεψε από το να δηλώσω συμμετοχή και να ζήσω την εμπειρία που λίγοι έχουν τη δυνατότητα. Πράγματι, άξιζε η πρόκληση! Ο καθηγητής μου και τα υπόλοιπα παιδιά με συμβούλευαν και με βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό. Η απόδοσή μου από την πρώτη μέρα των προπονήσεων μέχρι λίγες μέρες πριν αναχωρήσουμε για Bristol, αυξήθηκε κατακόρυφα.

Στις προπονήσεις της προετοιμασίας δεν καταφέραμε πότε να συγκεντρωθούμε όλοι αλλά σε γενικές γραμμές τα περισσότερα παιδιά κατάφερναν να παρευρίσκονται έστω 1 φορά την εβδομάδα. Μέσω των προπονήσεων γνωριστήκαμε και αποκτήσαμε καλές σχέσεις, κάτι το οποίο θα βοηθήσει στους επερχόμενους αγώνες αφού επικρατεί φιλικό κλίμα και θετική διάθεση.

Ο καθηγητής μας, Στάθης Αβραμίδης, μας έδειξε τα αγωνίσματα και με βάση τις δυνατότητές μας, μας ανέθεσε ατομικά και ομαδικά αγωνίσματα. Η προετοιμασία ξεκίνησε και ένα μεγάλο μέρος της κάθε προπόνησης περιελάμβανε χρόνο για να εξασκηθεί ο καθένας από εμάς στα προσωπικά του αγωνίσματα. Συχνά, ο καθηγητής μας χρονομετρούσε κάτι το οποίο δεν μας χαροποιούσε ιδιαίτερα. Παρ΄ όλα αυτά λίγες ήταν οι φορές που το αποφύγαμε.

Εκτός από το πρακτικό μέρος, η προπόνηση περιελάμβανε θεωρία καθώς προετοιμαζόμασταν για τα σενάρια. Το να μην μπαίνουμε στο νερό μας φαινόταν λες και χάναμε την προπόνηση αλλά σίγουρα το κομμάτι αυτό ήταν απαραίτητο να γίνει πρώτα θεωρητικά και εκτός νερού. Στα σενάρια, η εμπειρία των παιδιών που συμμετείχαν και πέρυσι μας βοήθησε σε μεγάλο βαθμό και ο καθηγητής μας συνήθως ανέθετε σε έναν από εκείνους το ρόλο του “αρχηγού” αφού η γνώση τους ήταν μεγαλύτερη. Αδιαμφισβήτητα, τα σενάρια αποτελούν ένα από το πιο ενδιαφέρον και χρήσιμο κομμάτι των αγωνισμάτων αθλητικής ναυαγοσωστικής.

Εκτός από τα παραπάνω, το ομαδικό αγώνισμα με το σχοινί ήταν ένα από τα αγωνίσματα στα οποία ο Στάθης έδωσε ιδιαίτερη έμφαση. Η περσινή ομάδα κατάφερε να πάρει την 3η θέση και οι προσδοκίες στο αγώνισμα αυτό είναι υψηλές και για τους αγώνες που θα ακολουθήσουν. Οι προπονήσεις τις περισσότερες φορές ξεκινούσαν με ρίψεις σχοινιού. Αρκετές φορές διαμαρτυρόμασταν για τις πληγές στα χέρια μας λόγω της τριβής μας με το σχοινί. Παρ’ όλα αυτά, δεν έλειψε το γέλιο και οι αστείες στιγμές μέσω του αγωνίσματος καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιος πετούσε το σχοινί για να το πιάσει ο συμπαίκτης του, έχανε την ισορροπία του και έπεφτε και ο ίδιος στο νερό.

Λίγες μέρες πριν την αναχώρηση, τα συναισθήματά μας είναι μόνο θετικά. Ανυπομονούμε να ζήσουμε αυτήν την εμπειρία, χωρίς να μας νοιάζει τόσο το τελικό αποτέλεσμα, καθώς αυτά που έχουμε ήδη κερδίσει και αυτά που θα αποκτήσουμε από το ταξίδι είναι σημαντικότερα. Παρά την κούραση που σίγουρα υπήρχε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, όλα τα παιδιά κρατάμε μόνο τις ευχάριστες στιγμές, χωρίς να ξεχνάμε τα “αστεία- ανέκδοτα” του αγαπημένου καθηγητή-φίλου μας Στάθη Αβραμίδη, τα οποία δεν έλειψαν από καμία προπόνηση. Τα εκτιμάμε … και τον ευχαριστούμε για όλα.

TO ΤΑΞΙΔΙ

Στις 27/02/2020 ξεκινήσαμε για Μπρίστολ. Στο αεροδρόμιο, όπως πάντα φτάσαμε αργοπορημένες και ίσα που προλάβαμε την ομαδική, αναμνηστική φωτογραφία της ομάδας. Περάσαμε τους απαραίτητους ελέγχους και επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο. Κατά τη διάρκεια των ελέγχων και του ταξιδιού, κάποιοι συνεπιβάτες μας ρωτούσαν που πηγαίναμε και με ποιο άθλημα ασχολούμασταν, καθώς όλα τα παιδιά φορούσαμε την Ελληνική στολή. Όταν τους εξηγούσαμε, εκείνοι ενθουσιάζονταν αφού κανείς δεν είχε ακούσει ξανά το άθλημα αυτό, αφού στην Ελλάδα δεν είναι ευρέως γνωστό. Φτάσαμε, μεταφερθήκαμε στο hostel και πήγαμε βόλτα στην άγνωστη για εμάς πόλη. Την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε νωρίς και ξεκινήσαμε πάλι με βόλτες στο Μπρίστολ. Έβρεχε αρκετά αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να πάρουμε ποδήλατα και να γυρίσουμε όλη σχεδόν την πόλη. Την επόμενη ημέρα θα ξεκινούσαν οι αγώνες. Είχαν γίνει κάποια λάθη από τη διοργάνωση σχετικά με τα ατομικά αγωνίσματα κάθε αθλητή και μας πήρε αρκετή ώρα μέχρι να βγάλουμε άκρη για να διορθωθούν.

Οι Ελληνικές ομάδες του ΤΕΦΑΑ Αθήνας και της Ένωσης Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος στον χώρο υποδοχής του hostel. Χαμόγελα προσμονής και ανυπομονησίας για τους αγώνες. 

ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΩΝ 1

Οι αγώνες ξεκίνησαν το Σαββατοκύριακο. Ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς. Φάγαμε πρωινό όσο ο καθηγητής μας τραβούσε βίντεο σχετικά με το πως νιώθουμε πριν τους αγώνες και για το πως φανταζόμαστε ότι θα εξελιχθούν. Συγκεντρωθήκαμε και ξεκινήσαμε. Τρέξαμε αρκετά για να πάρουμε το σωστό λεωφορείο. Είχαμε αργήσει, όπως ήταν αναμενόμενο και ο καθηγητής μας είχε αγχωθεί ότι δε θα προλάβουμε τις εγγραφές. Τελικά ευτυχώς φτάσαμε εγκαίρως, έστω και τελευταία στιγμή.

Το κολυμβητήριο ήταν μεγάλο ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε σε εμένα αφού δεν είχα μπει ξανά σε κολυμβητήριο με πενηντάρα πισίνα, καθώς η πισίνα στο κολυμβητήριο στο ΤΕΦΑΑ ήταν εικοσιπεντάρα. Πήγαμε εκεί και οι υπόλοιπες ομάδες είχαν ήδη φτάσει. Ο καθηγητής, μας συγκέντρωσε και μας μίλησε. Στη συνέχεια, ανεβήκαμε στις κερκίδες, αφήσαμε τα πράγματά μας και βουτήξαμε για ζέσταμα. Η θερμοκρασία του νερού ήταν αρκετά ζεστή, συγκριτικά με εκείνη που είχαμε συνηθίσει στην Αθήνα και η διαφορά έγινε αμέσως αισθητή. Οι υπόλοιπες ομάδες ήταν από την Αγγλία. Όλες φαίνονταν περισσότερο προπονημένες από εμάς και αυτό φάνηκε από το ζέσταμα.

1η ημέρα των αγώνων. Τελευταίες οδηγίες. "Επειδή κουραστήκαμε όλο το εξάμηνο, σήμερα ανταμοιβόμαστε με την συμμετοχή μας σε κάτι τόσο σημαντικό",  αναφέρει ο προπονητής Στάθης Αβραμίδης στις 2 Ελληνικές ομάδες.

ΡΙΨΗ ΣΧΟΙΝΙΟΥ 12.5μ

Οι αγώνες ξεκίνησαν με το αγώνισμα της Ρίψης Σχοινιού, όπου και συμμετείχα. Το σχοινί θα μου το πετούσε ο συμφοιτητής μου, Εφραίμ και έπρεπε να φτάσει τα 12.5 μέτρα. Είχαμε κάνει κάποιες προπονήσεις μαζί στην Αθήνα, σίγουρα όμως θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερες. Μπορώ να πω ότι είχα αρκετό άγχος, ίσως επειδή ήταν το πρώτο αγώνισμα και η στιγμή που περιμέναμε τόσους μήνες είχε φτάσει. Πήραμε τις θέσεις μας και ο ήχος της εκκίνησης ακούστηκε. Ο Εφραίμ ξεκίνησε να μαζεύει το σχοινί και η πρώτη φορά που το έριξε ήταν αποτυχημένη. Τη δεύτερη, το σχοινί έφτασε, όμως βγήκε έξω από τα επιτρεπτά όρια. Επομένως, έπρεπε να το ξαναμαζέψει. Εγώ αντανακλαστικά το έπιασα χωρίς να σκεφτώ ότι αν το έπαιρνα θα είχαμε ακυρωθεί. Όταν το συνειδητοποίησα το άφησα αμέσως. Ο Εφραίμ, το πέταξε 3η φορά, αυτή τη φορά με επιτυχία και έτσι τερματίσαμε εντός χρόνου, χωρίς να πάρουμε κάποια σημαντική θέση στην τελική κατάταξη. Τουλάχιστον, δεν ακυρωθήκαμε. Οι συμφοιτήτριες μου, στο τέλος του αγωνίσματος, μου είπαν ότι οι κριτές μας κοιτούσαν και συζητούσαν το ενδεχόμενο να μας ακυρώσουν. Ευτυχώς, τέλος καλό όλα καλά...

Αγώνισμα Ρίψης Σχοινιού 12.5μ. Ο Εφραίμ Χαλκιάς συγχαίρει την συναθλήτριά του Γιούλη Παναγιωτάκη για την επιτυχή διεξαγωγή του αγωνίσματος. Η Γιούλη αξίζει διπλό μπράβο γιατί αγωνίστηκε στην κατηγορία αντρών, αναπληρώνοντας το κενό στην εξάδα των αγοριών. 

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟΥ 50μ

Το επόμενο αγώνισμα που αγωνίστηκα την πρώτη ημέρα ήταν ατομικό (Μεταφορά Ανδρεικέλου 50μ). Δεν είχα τόσο άγχος συγκριτικά με το πρώτο αγώνισμα. Ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε επίσημους αγώνες κολύμβησης αλλά και γενικά σε τέτοιους αγώνες καθώς το άθλημα που ασχολούμαι τόσα χρόνια είναι άλλο και μέχρι τη φετινή χρονιά που γνώρισα την Αθλητική Ναυαγοσωστική δεν είχα ασχοληθεί ξανά με την κολύμβηση. Τα περισσότερα παιδιά που είχαν πάρει μέρος στη διοργάνωση και από τις ομάδες της Αγγλίας και από την Ελλάδα ήταν χρόνια κολυμβητές. Εγώ ήθελα να ζήσω αυτήν τη διαφορετική εμπειρία, επομένως, απλά ανέβηκα στον βατήρα και βούτηξα. Τερμάτισα με επιτυχία, χωρίς να ακυρωθώ. Έκανα ατομικό ρεκόρ. Μείωσα το χρόνο μου κατά 10" και αυτό είναι προσωπική επιτυχία, παρά το γεγονός ότι δεν πήρα υψηλή θέση στην κατάταξη.

50μ Μεταφοράς Ανδεικέλου. Η Γιούλη Παναγιωτάκη, δεν διστάζει να αγωνιστεί κόντρα στους άντρες. 

Δεν συμμετείχα σε άλλο αγώνισμα την πρώτη ημέρα. Κατά τη διάρκεια των αγωνισμάτων καθόμασταν στην κερκίδα και παρακολουθούσαμε τους υπόλοιπους αγώνες. Μία από τις Ελληνικές ομάδες πήρε 2η θέση σε μία από τις σκυτάλες και τη στιγμή που τερμάτισαν, όλοι ενθουσιαστήκαμε και αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε. Οι αγώνες της πρώτης ημέρας τελείωσαν. Το βράδυ ο καθηγητής μας είχε κλείσει δείπνο. Χάσαμε τα λεωφορεία και πήγαμε με τα πόδια στο χώρο του φαγητού. Έβρεχε και μετά από τόσες ώρες αγώνα ήταν αρκετά κουραστικό. Όμως η ταλαιπωρία δεν σταμάτησε εκεί... Το δείπνο ήταν σκέτη αποτυχία. Μας προσέφεραν μόνο ένα πιάτο φαγητό το οποίο ήταν καυτερό για τα γούστα των περισσότερων και τα πιο πολλά παιδιά δεν έφαγαν καν. Παρ’ όλα αυτά, περνούσαμε ωραία. Πήραμε λεωφορείο και γυρίσαμε στο Μπρίστολ. Πήγαμε βόλτα καθώς ξημέρωνε η δεύτερη ημέρα των αγώνων...

ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΩΝ 2

Η ημέρα των σεναρίων που περιμέναμε τόσο καιρό είχε φτάσει. Ξυπνήσαμε πάρα πολύ νωρίς. Είχαμε πάλι πρόβλημα με το λεωφορείο και αργήσαμε, βέβαια όχι τόσο όσο την πρώτη ημέρα. Φτάσαμε και μας έβαλαν σε ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ. Απαγορευόταν η χρήση κινητών και να βγούμε έξω ... ήμασταν αποκλεισμένοι. Ακολουθούσαν δύο αγωνίσματα. Τα σενάρια ξηράς και πισίνας. Η ελληνική αποστολή χωρίστηκε σε ομάδες των τεσσάρων ατόμων.

SERC ΞΗΡΑΣ

Η ώρα είχε φτάσει. Πριν μπούμε στο δωμάτιο για το σενάριο της ξηράς μας ενημέρωσαν ότι δε χρειαζόταν να χρησιμοποιήσουμε το βαλιτσάκι των πρώτων βοηθειών που είχαμε φέρει οι ίδιοι. Επομένως, θα έπρεπε όταν μπούμε να ψάξουμε στο χώρο για φαρμακείο. Μπαίνουμε μέσα και οι εθελοντές που παρίσταναν τα θύματα άρχισαν να φωνάζουν. Μέσα σε όλον αυτόν τον πανικό που επικρατούσε όλοι αρχίσαμε να ψάχνουμε το βαλιτσάκι. Χωρίς αυτό δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα... Ο χρόνος περνούσε και δεν το βρίσκαμε. Επομένως, σταμάτησα να ψάχνω για αυτό για να μη χάσω άλλο χρόνο και έβγαλα από το νερό ένα βρέφος που υποτίθεται ότι πνιγόταν. Ξαφνικά και εντελώς τυχαία παρατηρώ ένα ντουλαπάκι που μέσα υπήρχε το βαλιτσάκι που ψάχναμε. Αφήνω το βρέφος για να το αναλάβει μία συναθλήτριά μου, τρέχω στο βαλιτσάκι και με αυτό καταφέραμε να σώσουμε δύο επιπλέον θύματα. Ένα θύμα δεν πρόλαβα να το σώσω καθώς τελείωσε ο χρόνος. Αν το βαλιτσάκι είχε βρεθεί πιο γρήγορα θα τα είχαμε πάει πάρα πολύ καλά.

SERC ΠΙΣΙΝΑΣ

Ακολούθησε το σενάριο της πισίνας. Εκεί όχι μόνο αργήσαμε να βρούμε το βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών και το σωσίβιο αλλά δυστυχώς, δεν τα βρήκαμε ποτέ. Χωρίς αυτά τα δύο, δεν μπορούσαμε να σώσουμε σχεδόν κανένα από τα θύματα. Παρ’ όλα αυτά ήταν μία απίστευτη εμπειρία που όλοι ευχαριστηθήκαμε.

"Λάβετε θέσεις". Η Γιούλη Παναγιωτάκη σε θέση εκκίνησης. 

ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΕΣ

Ακολούθησαν 2 σκυταλοδρομίες. Η Σκυταλοδρομία Ρίψης Σχοινιού 4x12μ. Σε αυτήν, η ομάδα μου δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το αγώνισμα καθώς τελείωσε ο χρόνος. Στη συνέχεια, ακολούθησε η Σκυταλοδρομία 4x50μ Κολύμπι και 50μ Ρυμούλκηση. Στο αγώνισμα αυτό, η ομάδα μου ήταν η μοναδική από τις υπόλοιπες ελληνικές που δεν δέχθηκε από τους κριτές κάποια ποινή στον χρόνο λόγω παράβασης κανονισμών. Στο τέλος της ημέρας, συγκεντρωθήκαμε όλες οι ομάδες σε μία μεγάλη αίθουσα και ακολούθησαν οι απονομές. Κάποιοι από εμάς αντάλλαξαν σκουφάκια με τα παιδιά από τις Αγγλικές ομάδες. Ο καθηγητής μας, πήρε από όλους συνεντεύξεις για το πως μας φάνηκε η εμπειρία αυτή και αποχωρήσαμε από το κολυμβητήριο. Η ημέρα μας τελείωσε με βραδινή βόλτα στην πόλη του Μπρίστολ.

Σκυταλοδρομία Ρίψης Σχοινιού 4x12.5μ. Η πισίνα είναι γεμάτη με Έλληνες χωρισμένους σε 4 τετράδες.

ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Οι αγώνες είχαν τελειώσει και μας είχε απομείνει μία ημέρα για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Έτσι λοιπόν, είχαμε αποφασίσει με τους συμφοιτητές μου να πάμε στο Λονδίνο. Ωστόσο, τελευταία στιγμή τα υπόλοιπα παιδιά άλλαξαν γνώμη, λόγω κούρασης. Εγώ όμως με μία ακόμη συμφοιτήτριά μου αποφασίσαμε να πάμε. Ξεκινήσαμε νωρίς και πήραμε λεωφορείο. Μας έτυχαν πάρα πολλές αναποδιές, χάσαμε ακόμη και το λεωφορείο για να γυρίσουμε Μπρίστολ, χωρίς να είναι δικό μας λάθος. Παρ’ όλα αυτά περάσαμε υπέροχα. Προλάβαμε να γυρίσουμε στην κυριολεξία την τελευταία στιγμή και όλα τα παιδιά φύγαμε ξημερώματα για το αεροδρόμιο.

Χαμόγελα χαράς. Το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε με τεράστια επιτυχία για τις 2 Ελληνικές ομάδες. Στην φωτογραφία ποζάρουν με τους αθλητές του Birmingham University. Παράδοση που ξεκίνησε πέρυσι και έπρεπε να την διατηρήσουμε. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι αγώνες της Βρετανικής Πανεπιστημιάδας Αθλητικής Ναυαγοσωστικής έφτασαν στο τέλος τους. Οι εμπειρίες που αποκομίσαμε είναι πολλές και μπορώ να πω περισσότερες από όσο φανταζόμουν. Οι αγώνες αποδείχθηκαν καλύτεροι από την εικόνα που είχα σχηματίσει για τη διοργάνωση και το άθλημα κατά τη διάρκεια των προπονήσεων. Το ταξίδι για την Βρετανική Πανεπιστημιάδα Αθλητικής Ναυαγοσωστικής και η προετοιμασία που είχαμε κάνει όλους αυτούς τους μήνες ήταν πραγματικά μία από τις καλύτερες, ξεχωριστές και διαφορετικές εμπειρίες της ζωής μου. Οι σχέσεις με τους συμφοιτητές μου ήταν πολύ καλές και αυτός ήταν και ένας λόγος παραπάνω που περάσαμε τόσο ωραία. Οι γνώσεις που πήρα μέσα από όλο αυτό είναι πολλές, σημαντικές και θεωρώ απαραίτητες να τις γνωρίσει και ο υπόλοιπος κόσμος. Μακάρι το άθλημα αυτό να ευδοκιμήσει στη χώρα μου. Είμαστε αισιόδοξοι ότι σε λίγο καιρό ο καθηγητής μας, Στάθης Αβραμίδης, θα καταφέρει να το αναστήσει στην Ελλάδα. Τον ευχαριστούμε για όσα μας έμαθε και για την προσπάθεια που καταβάλλει καθημερινά. Εύχομαι και ελπίζω του χρόνου να μπορέσω να ξαναζήσω αυτήν την εμπειρία, την οποία σε λίγα χρόνια σίγουρα όλοι θα αναπολούμε.