Έσφιξα τα δόντια από κούραση γιατί ήξερα
ότι με κάθε χεριά, πλησιάζαμε στο περσινό απωθημένο που φέτος έγινε
πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να πανηγυρίζουμε σαν τρελοί!
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΜΟΥ
Το χειμερινό
εξάμηνο γνώρισα το άθλημα της Αθλητικής Ναυαγοσωστικής και μόλις άκουσα για την
επικείμενη συμμετοχή μας στην Βρετανική Πανεπιστημιάδα ήθελα να πάρω μέρος. Ο
Στάθης κατάφερε να μου περάσει την αγάπη του για το άθλημα και κατάφερε να με
«επιστρατεύσει» από την πρώτη στιγμή. Κάπως έτσι, πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα,
ξεκίνησαν οι προπονήσεις κι ένα μεγάλο ταξίδι.
ΤΑΞΙΔΙ: ΕΝΗΜΕΡΩΝΑΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ
Την Πέμπτη 27/2 καταφθάσαμε
στο αεροδρόμιο ώστε να πάμε στο Μπρίστολ και να ξεκινήσει το ταξίδι μας. Καθώς
φτάσαμε όλοι, βγάλαμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες και κατευθυνθήκαμε προς
την πύλη μας. Στο δρόμο ο Στάθης, κυρίως, εξηγούσε το άθλημα και το σκοπό του
ταξιδιού μας σε άτομα που δούλευαν στο αεροδρόμιο, χάνοντας όμως την ευκαιρία
να τους πει να γίνουν μέλη στην Ένωση
Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος. Μπήκαμε στο αεροπλάνο και αισίως φτάσαμε στον
προορισμό μας για να ξεκινήσει μια μεγάλη αγωνιστική περιπέτεια.
ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ: Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΜΑΓΕΨΕ
Την Πέμπτη και
την Παρασκευή δεν είχαμε κάποια υποχρέωση, οπότε αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιό
μας και πήγαμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη να την γνωρίσουμε. Πριν φύγουμε
ανακαλύψαμε ότι έχουν γίνει λάθη στις συμμετοχές μας και εγώ είχα δηλωθεί σε
ένα άλλο αγώνισμα και πως στο δικό μου έχει μπει το όνομα του Μιχάλη Σουσούνη.
Δεν μας άφησαν να το αλλάξουμε, οπότε αγωνίστηκα με το δικό του. Η πόλη μας μάγεψε, καθώς ήταν πολύ γραφική και
τα φώτα την νύχτα την έκαναν σαν τοπίο ζωγραφικής. Την Παρασκευή οι δρόμοι ήταν
κλειστοί και δεν είχαμε την ευχέρεια να πάμε μακριά, καθώς έβρεχε κιόλας, οπότε
αποφασίσαμε να πάμε σε μια διαδήλωση για το περιβάλλον, όμως φύγαμε αρκετά
νωρίς ώστε να πάμε να φάμε και να πάμε να κοιτάξουμε τα μαγαζιά. Η μέρα έφτασε
στο τέλος της και ήμασταν όλοι πανέτοιμοι για τον αγωνιστικό Γολγοθά που μας
περίμενε τις επόμενες δύο μέρες.
ΣΑΒΒΑΤΟ: Ο ΣΤΑΘΗΣ ΕΝΙΩΘΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ -ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΟΥ
Κλασσικά
αργοπορημένοι φτάσαμε στο κολυμβητήριο. Ο Στάθης μας μίλησε λίγο πριν πάμε στις
κερκίδες για τους αγώνες και για το πόσο χαρούμενος και περήφανος ένιωθε που
ήμασταν μέρος του ονείρου του. Ύστερα πήγαμε στις κερκίδες και κατεβήκαμε για
ζέσταμα. Η πισίνα ήταν πάρα πολύ ωραία, δίχως χλώριο και είχαμε πολύ καλή
αίσθηση στο νερό. Μισή ώρα αργότερα κληθήκαμε στην πρώτη μας μάχη.
4×10μ ΡΙΨΗ ΣΚΟΙΝΙΟΥ: 5η ΘΕΣΗ ΕΝΩ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΒΑΘΡΟ
Οι αγώνες μας
ξεκίνησαν με τη σκυταλοδρομία της ρίψης σκοινιού. Ένα αγώνισμα τυχερό, που όμως
με βάση χρόνου μπορούσαμε να διεκδικήσουμε μια θέση στο βάθρο, ακόμη και χρυσό.
Γνωρίζοντας πόσο σημαντική ήταν η τύχη σε αυτό το αγώνισμα δεν είχα υψηλές
προσδοκίες και για κακή μας τύχη δεν ήταν δίπλα μας. Το σκοινί ήταν πιο λεπτό
και πιο ελαφρύ από το δικό μας και λίγο πριν ρίξω εγώ (4ος)
μπλέχτηκε με αποτέλεσμα να μην φτάσει και να χρειαστεί να το ρίξω 2η
φορά. Ο Μιχάλης Σουσούνης το έφτασε με το πόδι και καταφέραμε να
τερματίσουμε, συνολικά 5οι.
12,5μ ΡΙΨΗ ΣΚΟΙΝΙΟΥ: ΧΑΜΕΝΗ ΒΟΛΗ - ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Αμέσως μετά είχαμε
το ατομικό αγώνισμα. Ο Μιχάλης θα το πέταγε, εγώ θα το έπιανα. Παίρνουμε θέσεις
και ετοιμαζόμαστε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό ώστε να βρεθούμε στο βάθρο.
Για άλλη μια φορά, το σκοινί δεν φτάνει. Το μαζεύει ξανά, πάλι μακριά μου. Τον
παρακινώ να το ρίξει μια τελευταία και με φτάνει. Τερματίζουμε μακριά από τον
καλύτερό μας χρόνο, καθόλου απογοητευμένοι όμως.
4×50μ ΚΟΛΥΜΠΙ ΜΕΤ' ΕΜΠΟΔΙΩΝ: ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΙΣΘΗΣΗ
Πρώτη μας κολυμβητική
σκυτάλη και ανυπομονώ καθώς είναι αυτό που ξέρω καλύτερα. Δεν επιδιώκουμε κάτι
τρελό, παίρνω την σκυτάλη και απλά πηγαίνω όσο πιο γρήγορα μπορώ χωρίς να χάσω
χρόνο στα εμπόδια. Βουτάω πολύ βαθιά στο πρώτο, βγαίνω πολύ απότομα στο
δεύτερο. Πολύ καλή αίσθηση όμως και φάνηκε η διαφορά στην πισίνα μιας και είχε
πολύ χαμηλό πυθμένα.
4×25μ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟΥ: Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΗ ΜΙΛΑΕΙ
Έχοντας αρχίσει
να μας βγαίνει η κούραση και να σκεφτόμαστε τα επόμενα αγωνίσματα, μπαίνουμε σε
δίλημμα αν είναι ανάγκη να πέσουμε όλες τις σκυτάλες, αφού δεν είμαστε παντού
καλά προετοιμασμένοι και έχουμε προσδοκίες από τα επόμενα αγωνίσματα. Η καρδιά
του αθλητή μιλάει, η ψυχή δεν τα παρατάει και πέφτουμε και σε αυτήν. Εμφανώς
κουρασμένοι περιμένουμε το επόμενό μας αγώνισμα.
100μ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟΥ: ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 7η ΘΕΣΗ
Πρώτο μου
πραγματικό ατομικό αγώνισμα και έχει γίνει μπέρδεμα. Κατεβαίνω με το όνομα του
Μιχάλη αντί του δικού μου. Πρώτο αγώνισμα με τα πέδιλα που αγοράσαμε. Δεν τα
έχουμε προπονήσει και είναι σκληρά. Ανεβαίνω στον βατήρα και πέφτω στο νερό.
Πηγαίνω ήρεμα όλο το 50αρι υποβρύχιο. Ανεβάζω το ανδρείκελο και κολυμπώ μαζί
του ελεύθερο. Στο βάθος της πισίνας βλέπω άλλους δύο μαζί μου. Προσπαθώ να
χτυπήσω πιο γρήγορα πόδια αλλά τα πέδιλα δεν προχωράνε. Κάνω ό,τι έκανα πάντα,
γρήγορες και δυνατές χεριές, αυτή τη φορά με το ένα χέρι. Ο ένας μένει πίσω, ο
άλλος επιμένει. Τελικά τον περνάω στο νήμα. Μου λένε χρόνο 1:03. Δεκαπέντε
δευτερόλεπτα πιο γρήγορος από τον χρόνο που είχα κάνει στην Ελλάδα. Ένα μεγάλο
δείγμα του τι μπορούσε να γίνει αν είχαμε νωρίτερα τα πέδιλα στα πόδια μας.
Συνολικά 7ος, πολύ ευχαριστημένος.
Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος σε πρώτο πλάνο οργώνει την πισίνα στα 100μ Μεταφοράς Ανδρεικέλου με Πέδιλα. |
4χ50μ ΜΙΚΤΗ ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑ: ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΨΟΓΟΙ - ΦΑΝΗΚΕ ΣΤΟ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Η σκυτάλη των
κολυμβητών. Το μεγάλο μας χαρτί για μια διάκριση. Φέτος έχουμε το δικαίωμα να
αποφασίσουμε εμείς ποιος θα πέσει που. Έχω μόλις τελειώσει το ατομικό μου με
τον Γιώργο Γάγκο και μου προσφέρει τη θέση του στην σκυτάλη. Μου δίνει την χαρά
ενός πιθανού βάθρου, μου λέει ότι μπορώ καλύτερα από αυτόν και ότι το αξίζω. Σκέφτομαι
την κούραση που έχω και πόσο βαρύ νιώθω το δεξί μου χέρι. Θα πρέπει να κάνω
άλλο ένα 50αρι με το ανδρείκελο. Έχω ήδη κάνει ένα 25αρι μαζί του κι άλλο ένα
50αρι με πέδιλα όμως. Δέχομαι την μεγαλοψυχία και την πρότασή του. Ενημερώνουμε
τους υπόλοιπους και ο Στάθης κατεβαίνει να ενημερώσει τους διοργανωτές για την
αλλαγή. Κατεβαίνουμε στις σειρές και είναι μόνο μια. Ό,τι γίνει εδώ. Ξεκινάμε.
Η Καλυψώ Οικονομίδου μας βάζει πρώτους στο 50αρι με ελεύθερο στη 2η
θέση. Ο Μιχάλης έρχεται με υποβρύχιο και μου δίνει το ανδρείκελο όπως ακριβώς
το θέλω. Έχει κόψει λίγο τη διαφορά, προσπαθώ να κάνω το ίδιο. Στα 25μ. νιώθω
την κούραση. Βάζω κεφάλι μέσα και σφίγγω δόντια. Δεν ξέρω που είναι ο άλλος.
Είμαι εγώ και το νερό. Εγώ κι ο τοίχος. Εγώ και το πάτωμα. Κάνω πιο δυνατή τη
χέρια, πιο γρήγορη, πιο δυνατά τα πόδια. Τελευταία 15μ νιώθω το ανδρείκελο να
με βουλιάζει, δεν το αφήνω να με πάρει, θα φτάσει στην Ελευθερία Κασαγιάννη.
Της το παραδίδω και η αλλαγή γίνεται γρήγορα κι αλάνθαστα. Κοιτάζω και είμαστε
ακόμη 2οι. Έχω μείνει με την Καλυψώ και περιμένουμε να δούμε τι θα
κάνει η Ελευθερία. Κρατάει διαφορά. Δεν την φτάνει κανείς. Χεριά με χεριά το
όνειρο έρχεται πιο κοντά. Το περσινό απωθημένο γίνεται φετινή πραγματικότητα.
Είμαστε 2οι. Με την Καλυψώ τρελαινόμαστε. Πανηγυρίζουμε. Δεν ξέρω τι
έκαναν τα υπόλοιπα παιδιά εκείνη τη στιγμή, ήθελα να πάω όσο πιο γρήγορα
γινόταν στα υπόλοιπα μέλη της σκυτάλης. Πανηγυρίζουμε με τον Στάθη που ήταν ήδη
κάτω και έβγαζε φωτογραφίες και βίντεο. Βγάζουμε αμέσως αναμνηστική. Ανεβαίνουμε
και μας αγκαλιάζουν όλοι με τα επιφωνήματα και τις επιβραβεύσεις τους. Ο
Γιώργος μας αναλύει την κούρσα. Συνηθισμένη μου τρέλα, πέρασα δύο ίδια 25αρια,
26.50 και 26.50. Ήμασταν όλοι άψογοι και φάνηκε στο αποτέλεσμα.
4×50μ ΜΙΚΤΗ ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑ: Η ΚΟΥΡΑΣΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΕΡΔΙΣΕ
Τελευταία
σκυτάλη. Πετάμε στα ουράνια. Έχω άλλα 100μ και μετά ξεκούραση. 50μ Ελεύθερο με
το σωσίβιο και 50μ πόδια. Κολυμπάει ο Στάθης 50αρι Ελεύθερο, έρχεται ο Μιχάλης
με υποβρύχιο πάλι και βουτάω να πάω στον Γιώργο. Μου βγαίνει λάθος η χέρια και
κάνουμε αργή αλλαγή. Πιάνω το σωσίβιο και παλεύω να τελειώσω το τελευταίο μου
50αρι. Είμαι στα αριστερά του και μας βοηθάει. Τερματίζουμε και ανεβαίνουμε
πάνω. Μου λέει "δε σε ένιωθα σαν βάρος και χαίρομαι που η κούραση δεν με
κέρδισε". Κοιτάμε τους χρόνους των άλλων ομάδων και βλέπουμε ότι έχουμε έρθει
4οι. Τόσο κοντά. Επιτέλους όμως η μέρα τελείωσε.
ΦΑΓΗΤΟ
Οι χειρότερες 9
λίρες που ξοδέψαμε, ό,τι χειρότερο «φάγαμε» ήταν στο δείπνο του Σαββάτου.
ΚΥΡΙΑΚΗ
Για άλλη μια
φορά αργήσαμε να πάμε στο κολυμβητήριο. Ευτυχώς προλάβαμε τις εγγραφές.
Κλειστήκαμε σε ένα γυμναστήριο και περιμέναμε να έρθει η σειρά μας. Η ομάδα μου
απαρτιζόταν από εμένα, τον Μιχάλη, τον Γιωργο και την Καλυψώ. Η Καλυψώ ήταν η αρχηγός.
Ευτυχώς ήμασταν από τις πρώτες ομάδες. Πολύ σύντομα φώναξαν το όνομά της ομάδας
και κινηθήκαμε για το σενάριο της ξηράς.
ΣΕΝΑΡΙΑ ΞΗΡΑΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟΥ
Μόλις φτάσαμε,
είδαμε τα θύματα και αρχίσαμε να ψάχνουμε το φαρμακείο το οποίο τελικά δεν
βρήκαμε ποτέ. Μόλις τελείωσε ο χρόνος μας έδειξε ο κριτής πού ήταν και σκάσαμε
όλοι στα γέλια γιατί ήταν σε ένα πολύ εμφανές σημείο. Ύστερα
κινηθήκαμε στην πισίνα για το σενάριο του νερού. Τα πήγαμε πολύ καλά και σώσαμε
σχεδόν όλα τα θύματα από το υποτιθέμενο ναυάγιο. Δεν καλέσαμε για βοήθεια.
4×12,5μ ΡΙΨΗ ΣΚΟΙΝΙΟΥ
Για άλλη μια
φορά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το σκοινί. Αυτή τη φορά τα πράγματα πήγαν
καλύτερα, αν και πάλι χρειάστηκε να το ρίξω δύο φορές για να φτάσει.
4×100μ ΡΥΜΟΥΛΚΗΣΗ
Σε αυτήν τη
σκυτάλη πήγαμε πάρα πολύ καλά, ήμασταν οι γρηγορότεροι της σειράς μας αλλά μας δόθηκε
ποινή 15 δευτερολέπτων για ένα λάθος που κάναμε και προσπαθούσαμε μετά να
καταλάβουμε τι έγινε, αλλά προσωπικά ακόμη δεν έχω ιδέα.
ΑΠΟΝΟΜΕΣ
Ύστερα από τα
αγωνίσματα και τις συνεντεύξεις κατεβήκαμε ξανά στο γυμναστήριο ώστε να
ξεκινήσουν οι απονομές. Οι 3 πρώτοι από κάθε αγώνισμα του Σαββάτου έπαιρναν
μόνο ένα χαρτί κι όχι μετάλλιο. Όταν ήρθε η σειρά μας δεν ακούστηκε το όνομά
μας, όμως ο Στάθης κατάφερε να κάνει χαμό και να τους ξεσηκώσει όλους με τον
δικό του τρόπο. Ύστερα από λίγο, προς έκπληξη όλων, ακούσαμε άλλη μια φορά το
όνομά μας και πήραμε και μια 3η θέση, καθώς μια ομάδα ακυρώθηκε στα
4×50μ Μικτή Σκυταλοδρομία και ήταν η ευχάριστη έκπληξη της ημέρας. Ύστερα
γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και είχαμε ελεύθερο το βράδυ και την Δευτέρα.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Τη Δευτέρα
νοικιάσαμε ποδήλατα, κάναμε τον γύρο της πόλης, είδαμε μερικά από τα αξιοθέατα
που μας είχαν μείνει και τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες. Ολοκληρώσαμε τα ψώνια
μας, αγοράσαμε φαγητό και γυρίσαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε για το τελικό
ταξίδι της επιστροφής. Το ταξίδι ήταν ευχάριστο και επιστρέψαμε δίχως
προβλήματα.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου για όλη την στήριξη που μου έδωσαν, καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας και των αγώνων, την ομάδα και τους προπονητές μου που με έφεραν στο επίπεδο που είμαι σήμερα και έκαναν από αγωνιστικής άποψη τα αποτελέσματα και το ταξίδι να μπορούν να επιτευχθούν. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ όλους μου τους συναθλητές που είχαμε μια άψογη συνεργασία και περάσαμε φανταστικά και τον Στάθη που δεν το έχει βάλει κάτω και συνεχίζει να κυνηγάει το όνειρό του και μας άφησε να το χτίσουμε κι εμείς λίγο παραπάνω. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω και το Πανεπιστήμιο που μας άφησε να πραγματοποιήσουμε αυτό το ταξίδι.