Το «θαύμα» του ΚΑΝΕ 2023

Το Κύπελλο Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος (ΚΑΝΕ) τα είχε όλα. Κάποια θετικά έπρεπε να γίνουν και έγιναν. Κάποια αρνητικά δεν έπρεπε να συμβούν και δεν συνέβησαν. Και όσα ευχάριστα ήλπιζα αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι θα συμβούν, συνέβησαν. Ο διάσημος συγγραφέας του «Αλχημιστή», Πάολο Κοέλιο, λέει ότι ο πολεμιστής του φωτός πιστεύει στα θαύματα. Και επειδή πιστεύει, γίνονται θαύματα!

 

ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ

Υπήρξε αγωνία και κούραση (όπως πάντα) για το τελικό αποτέλεσμα. Αλλά η κούραση ήταν μικρότερη από άλλες χρονιές. Υπήρξαν εκείνοι που ξυπνούσαν χαράματα για να βοηθήσουν στα πάντα (Χαλκιάς, Αβραμίδου). Υπήρξαν άλλοι που σκίζουν βουνά για να στηρίξουν όσους και όσα αγαπούν με χαμόγελο, δίνοντας λύσεις στα προβλήματα με ένα χυμό ή μια μπουκιά (Κηρύκου). Άλλοι αφήσαν δουλειές ή ήρθαν από μακριά για να ξαναζήσουν την εμπειρία και να στηρίξουν (Ρέλλιας, Ίντρα, Ζηάς, Κωλέττης, Φωτετινάκης, Σαλιμίδης). Άλλοι μας κόσμησαν με την φωτεινή παρουσία τους (Βάκχαι), μας ξεκούρασαν με τα χέρια τους (PhysiOsteo Team by Toilos-Psarogiorgos) ή μας προστάτευαν (ΕΟΔΑ). Αν και η αναλογία εθελοντών : αθλητών είναι 1:3 (50 εθελοντές : 150 αθλητές), για να γίνουν αγώνες όπως «πρέπει», χρειαζόμασταν περισσότερους. Παρόλα αυτά οι αγώνες ήταν ομορφότεροι και καλύτεροι από ποτέ και τους ευχαριστηθήκαμε όλοι.

 

ΕΠΙΣΗΜΟΙ

Η παρουσία και στήριξη σημαντικών προσώπων ήταν ξεχωριστή. Μας επισκέφτηκαν αξιόλογοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι (Holden, Τουμπέκης, Μπλαντή) και εκπρόσωποι της ναυαγοσωστικής/εκπαιδευτικής κοινότητας με έργο δεκαετιών (Τσαμπάζης, Βεντούρης, Γερασιμάτος, Χατζόπουλος, Παπαηωακείμ, Στάικος). Άλλοι σεβαστοί συνάδελφοι με πολυετές έργο δεν παραβρέθηκαν λόγω θεμάτων υγείας ή εργασίας αλλά εξέφρασαν τη στήριξής τους που με συγκίνησε, γιατί έδειξαν προθυμία για συνεργασίες που θα ωφελήσουν την «Μάνα» μας, όπως αποκαλούσε ο Ωνάσης την Ελλάδα, άρα και εμάς τους ίδιους, τα παιδιά και τους γονείς μας (Βήχου, Λιτινάκης, Μυρωνάκης, Γιοβανίδης).

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Πριν το ΚΑΝΕ ήμουν τόσο κουρασμένος που δήλωσα ότι θα είναι το τελευταίο. Από το 2011 έως σήμερα, η προσωπική μου προσπάθεια για τη διάδοση του αθλήματος ως μέσου ενίσχυσης των ναυαγοσωστών και προστασίας των λουομένων δεν είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Όλα έχουν ένα τέλος, ένδοξο ή όχι, σκεφτόμουν. Ήταν ώρα να μειώσω τον εθελοντισμό (που ωφελούσε τις ζωές των άλλων) για να ασχοληθώ με την δική μου. Τελικά, οι αγώνες δεν θα είναι οι τελευταίοι αλλά το εναρκτήριο λάκτισμα μιας θριαμβευτικής πορείας. Η οικογένεια μου διευρυμένη θα συνεχίσει να διοργανώνει αγώνες διευρυμένους. Οι 300 εθελοντές, αθλητές, επίσημοι και γονείς που ήρθαν στους αγώνες, ήταν σαν 300 κεριά στα μανουάλια του Κουβαρά, του Αγ. Δημητρίου και της Δάφνης που φώτισαν και γέμισαν ελπίδα την καρδιά μας. Ναι Πάολο, πιστεύουμε. Είναι η πίστη μας που δημιουργεί το θαύμα και όχι το θαύμα που ενισχύει την πίστη μας! Εικόνες: ΕΑΝΕ.