Ελευθερία Αβραμίδου: BULSCA 2020

Η Ελευθερία Αβραμίδου, αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη ζωή της με περισσότερη χαρά και καθόλου άγχος. Η συμμετοχή της στους αγώνες, δεν ήταν προσωπικό στοίχημα αλλά η ανταπόδοση στην ζωή ενός μέρους των όμορφων εμπειριών που είχε αποκτήσει πριν 20 χρόνια ως φοιτήτρια στην Αγγλία. Με την ίδρυση της Ένωσης Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος, συμβάλει στο να αποκτήσουν την χαρά των αγώνων όσοι Έλληνες την στερήθηκαν εξαιτίας ημεδαπών αντίρροπων δυνάμεων.

Η BULSCA μου προκάλεσε flash back στα πέτρινα φοιτητικά χρόνια της Αγγλίας και υπερηφάνεια που ζούσα την ενσάρκωση του ονείρου της νιότης να φέρουμε την αθλητική ναυαγοσωστική στην Ελλάδα!

ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΑΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ποιος θα μου το έλεγε και φυσικά δεν θα τον πίστευα, πως έπειτα από 20 χρόνια θα λάμβανα μέρος στο άθλημα που αγωνιζόμασταν κάποτε ως φοιτητές με τον αδελφό μου στην Αγγλία. Ο Στάθης ως μεταπτυχιακός-διδακτορικός και εγώ ως προπτυχιακή φοιτήτρια. Είναι συγκινητικό για κάποιον, να δει σαν ταινία την νεανική του ζωή σε επανάληψη έπειτα από χρόνια με μικροδιαφορές.

Η Ελευθερία Αβραμίδου διαβάζει στο πάρκο μπροστά από την βιβλιοθήκη του Leeds Metropolitan University. Οι συνθήκες επιβίωσης και οι σπουδές δεν ήταν πάντα όσο ηλιόλουστες δείχνει η φωτογραφία. 

Πριν 20 χρόνια, περιέργως και καθόλου τυχαία, βρέθηκα με τον Στάθη στο Leeds για σπουδές. Τα εφόδιά μας ήταν λίγα αλλά σημαντικά. Ήταν η υπέρτατη αγάπη των γονέων μας, Ιωσηφίνας και  Παντελή. Η μηδαμινή γνώση Αγγλικής γλώσσας. Οι 150.000 δραχμές (σημερινά 450 ευρώ) από την αρθρογραφία μου στο Greek Diver του εξαιρετικού εκδότη και ανθρώπου Δήμη Βαρβέρη. Η ισχυρή θέληση για μάθηση. Με αυτά ξεκινήσαμε τις σπουδές μας. Τα χρόνια κύλησαν ανηφορικά, με στερήσεις και θυσίες. Μοιραστήκαμε ένα δωμάτιο 12 τ.μ. Ο ένας κοιμόταν στο κρεβάτι και ο άλλος στο δάπεδο. Ο Στάθης είχε πάει πρώτος στην Αγγλία με το πρόγραμμα "Erasmus - Socrates". Είχε στο σάκο του μπισκότα, ξηρούς καρπούς και κρουασάν. Μόλις του τελείωσαν, αγόραζε από το super market Safeway στο Headingley τα φτηνότερα μακαρόνια (1 πακέτο με 10 σεντς). Τα μαγείρευε με δανεική κατσαρόλα και πιάτο. Έτρωγε μόνο ένα πιάτο την ημέρα. Με τα δάχτυλα (δεν είχε πιρούνι). Τον πρώτο μήνα έχασε 7 κιλά. Σταθήκαμε στα πόδια μας. Στήριγμά μας, τα γράμματα της Ιωσηφίνας που λαμβάναμε με λαχτάρα. 

Η Ελευθερία Αβραμίδου (κάτω κέντρο) με συμφοιτητές - συναθλητές της πανεπιστημιακής ομάδας κολύμβησης και υδατοσφαίρισης του Leeds Metropolitan University. Εκείνη την εποχή δεν είχε ιδρυθεί ακόμα η BULSCA. Η απόκτηση εμπειριών αθλητικής ναυαγοσωστικής της Ελευθερίας προέρχονταν από προπονήσεις με το South Leeds Lifesaving Club.

Εκείνη την εποχή, δεν ήταν διαδεδομένα τα κινητά τηλέφωνα. Σε κάθε 150 φοιτητές, μόνο ένας είχε. Υπήρχε ένα σταθερό τηλέφωνο με κερματοδέκτη στο ισόγειο της φοιτητικής εστίας. Ουρά για να μιλήσουμε πίσω από φίλους φοιτητές .... Μέναμε στον 1ο όροφο. Macauley Hall room 19. Εγώ έβγαινα για να πάω στην δουλειά ακόμα και όταν είχα 40 βαθμούς πυρετό, διασχίζοντας ένα χιονισμένο δάσος. Μοναδική διασκέδαση η "εργασιοθεραπεία" σε αθλητικά κέντρα και η επιμόρφωση μέσω σεμιναρίων εφαρμοσμένης και αθλητικής ναυαγοσωστικής, διάσωσης, πρώτης βοήθειας, κολύμβησης και προπονήσεις με την πανεπιστημιακή ομάδα κολύμβησης/υδατοσφαίρισης.

Η Ελευθερία Αβραμίδου με συνάδελφο εθελόντρια του St. John Ambulance σε βάρδια υγειονομικής κάλυψης σε συναυλία στο Leeds. Οι αποστολές και οι εκπαιδεύσεις αποτέλεσαν όχι μόνο πηγή γνώσης για την νεαρή φοιτήτρια αλλά αυτοπεποίθησης και κοινωνικοποίησης. 

Υπήρξαν στιγμές που σκεφτήκαμε να τα εγκαταλείψουμε. Στο πρώτο έτος, δυσκολευόμουν στο μάθημα της Ανατομίας. Ο Στάθης μου είπε: "Και εγώ στο Ελληνικό πανεπιστήμιο δυσκολεύτηκα. Δεν είναι εύκολο μάθημα. Θα τα καταφέρεις." Πήρα κουράγιο. Ένα χρόνο αργότερα, το ίδιο "φάντασμα" του φόβου επισκέφτηκε τον Στάθη. Σειρά μου να ανταποδώσω. Έκανε μεταπτυχιακό και δυσκολευόταν στην "Φυσιολογία". Μπήκε στο δωματιάκι και είπε στη μητέρα μας "Θα διακόψω τις σπουδές γιατί δεν θα τα καταφέρω". Η Ιωσηφίνα συμφώνησε μαζί του, επειδή αισθάνθηκε ότι αυτό ήθελε ο Στάθης να ακούσει. Το βράδυ επέστρεψα από την προπόνηση. "Ο Στάθης θα διακόψει τις σπουδές και θα επιστρέψει στην Ελλάδα", μου είπε η μητέρα. "Πάμε στην βιβλιοθήκη να μιλήσουμε", του είπα. 11.30μμ. Στο κτίριο εμείς και οι φύλακες. "Δεν θα σου πω τι να κάνεις. Να συνεχίσεις ή να διακόψεις. Θα σου πω να κοιμηθείς και να αποφασίσεις αύριο", του είπα. Το κόλπο έπιασε. Το βράδυ χόρτασε ύπνο και το πρωί ψύχραιμα κατέθεσε τις εργασίες που είχε ετοιμάσει. Σε κάποιες "κόπηκε". Σε άλλες πέρασε. Ξεπέρασε τον σκόπελο. Έκανε διδακτορικό στον πνιγμό. Στο τέλος των σπουδών μας, ήρθε η αναγνώριση. Τιμήθηκα στο πανεπιστήμιο με το "Unbelievable Achievements Award". Ο Στάθης μπήκε στο Hall of Fame. Τα καταφέραμε. Επιστρέψαμε στην πατρίδα. Το όνειρο μόνιμο. Να φέρουμε στην Ελλάδα το όμορφο και σημαντικό άθλημα της ναυαγοσωστικής. Να το χαρούν και να ωφεληθούν όλοι οι Έλληνες. Από το 2011 και μετά, είχαμε κάνει μια καλή αρχή. Κάθε χρόνο και καλύτερα. Ξαφνικά, 2 άτομα με τις υπογραφές τους διέκοψαν την πορεία το 2018. Και άλλοι την φρενάριζαν από το 2000. Γνωστά θέματα. Το όνειρο μπήκε στην εντατική ... αλλά ήταν ακόμα ζωντανό.

Η Ελευθερία Αβραμίδου σε ρόλο "θύματος" μεταφέρεται από συναδέλφους ναυαγοσώστες σε προπόνηση. Η εκπαίδευση έγινε στο Cayton Bay (Scarborough, Αγγλία). Τρεις ώρες σκληρής προπόνησης σε νερό με θερμοκρασία 4 βαθμών Κελσίου. Κανείς δεν διαμαρτυρόταν. Όλοι αγαπούσαν αυτό που έκαναν. 

Στοιχεία από τα δύσκολα χρόνια, απεικονίζονται στο αφιερωματικό ντοκιμαντέρ μικρού μήκους "Gloryne" που προβλήθηκε κατά την διάρκεια τιμητικής απονομής. 

ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΠΡΟΤΑΘΗΚΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ ΕΙΧΑ ΑΝΑΜΙΚΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Όταν ο Στάθης μου πρότεινε να συμμετάσχω στην Βρετανική Πανεπιστημιάδα, βρισκόμουν σε φάση σωματικής κατάρρευσης. Οι ρυθμοί της ζωής υπερβολικά γοργοί. Δεν είχα την "πολυτέλεια" να απολαύσω ούτε μια ποιοτική ταινία. Ταλανίστηκα. Αρνητικές σκέψεις. Πάλι Αγγλία; Πάλι έξοδα; Πάλι αγώνες σε πισίνα; Καθαρή Δευτέρα μακριά από την πατρίδα; 'Εχει ξεσπάσει ο covid-19. Θα κινδυνέψουμε; Θα δραπετεύσω από την εργασία δίχως να δυσαρεστήσω κάποιους; Από την άλλη το ταξίδι είχε και θετικά. Θα εκπροσωπήσουμε την πατρίδα στην αθλητική ναυαγοσωστική σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Ανυπομονώ να ζήσω νέες εμπειρίες και να τις μοιραστώ με όλους. Θα δω αν είναι ενεργός ο Αγγλικός τραπεζικός λογαριασμός που είχα. Θα αγκαλιάσω τον αγαπημένο μου καθηγητή Φυσιολογίας Ron Butterly (Leeds Metropolitan University). Θα φάω τα αγαπημένα μου γιαουρτάκια "Muller" ("3 for 1 pound"). Θα περπατήσω στην βροχή. Η ζυγαριά έγειρε προς τα θετικά. Δήλωσα συμμετοχή.

ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΡΟΜΟΥ ΑΛΛΑ ΧΡΗΣΙΜΕΣ

Ο Στάθης με ενημέρωσε για τη συχνότητα, τοποθεσία και τις προπονήσεις. Ως πειθαρχημένη αθλήτρια σε όλη την ζωή μου, ήθελα να παραβρεθώ σε όλες τις προπονήσεις. Ανέφικτο λόγω υποχρεώσεων. Άρπαξα κάθε ευκαιρία όπου υπήρχε πρόσβαση σε πισίνα ή αθλητικό χώρο. Το νερό της πισίνας δροσερό. Οι φοιτητές χαμογελαστοί, με δίψα για γνώση και εξάσκηση. Πρόθυμοι να υποδυθούν ποικίλους ρόλους. Του φοιτητή που αψήφησε το φορτωμένο πρόγραμμα, του χρονομέτρη, μεταφορέα εξοπλισμού, φωτογράφου, cameraman. Τους θαύμασα! Μου έδωσε χαρά που συγχρόνισα το πρόγραμμά μου με τους Αντρέα Ίντρα και Αγγελική Μυλωνάκου. Μας ωφέλησε στα ομαδικά αγωνίσματα.

Προπόνηση στην Μικτή Σκυταλοδρομία. Η εξαιρετική σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους αθλοσώστες συνέβαλλε στην καλή εικόνα που βγήκε προς τα έξω στους αγώνες και τα αποτελέσματα. Α-Δ: Ελευθερία Αβραμίδου, Αγγελική Μυλωνάκου, Αντρέας Ίντρα, Εφραίμ Χαλκιάς. 

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΘΛΗΤΕΣ ΜΟΥ ΜΕ ΔΙΔΑΞΑΝ ΠΟΛΛΑ

Η συμμετοχή μου στα ομαδικά αγωνίσματα ως μέλος της Ένωσης Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος, με δίδαξε πολλά. Μου θύμισε τι σημαίνει ομαδικότητα. Η Άρτεμις Ξενάκη (ναυαγοσώστρια και φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου), με δίδαξε τι σημαίνει "δεν τα παρατάω όσο κι αν το σώμα φωνάζει ότι δεν αντέχει". Αν η Άρτεμις δεν "κατάπινε" τον πόνο στα πόδια έπειτα από την υπερπροσπάθειά της, δεν θα αγωνιζόμασταν στις σκυταλοδρομίες. Η Αγγελική (κορυφαία αθλήτρια και πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ), με δίδαξε πως όσο αποδυναμωμένος κι αν είσαι από τις οικογενειακές/ επαγγελματικές ευθύνες, η λαχτάρα για προκοπή νικάει τα πάντα. Ο Αντρέας (κορυφαίος αθλητής και πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ), δραπέτευσε από μια δύσκολη καθημερινότητα. Αναζητούσαμε τρόπο για να ξεκλειδώσουμε τη πόρτα που κάποιοι μας έκλεισαν κατάμουτρα. Να βγούμε έξω για να αναπνεύσουμε οξυγόνο. Τα καταφέραμε. Φτου ξελευθερία!

12.5μ Ρίψη Σχοινιού. Η Ελευθερία Αβραμίδου (διαδρομή 5) πετάει επιτυχημένα το σχοινί για να σώσει την συναθλήτριά της Αγγελική Μυλωνάκου. Ένταση στις κινήσεις όλων των αθλητών. Οι αθλήτριες της ΕΑΝΕ, αγωνίστηκαν εναντίον αντρών. 

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΗΤΑΝ 100% ΧΑΡΑ ΚΑΙ 0% ΑΓΧΟΣ

Στα 40 μου χρόνια επιτέλους ήμουν ξένοιαστη. Σε δύο ημέρες συμμετείχα σε 10 αγωνίσματα. Δύο ατομικά (12,5μ ρίψη σκοινιού και 100μ ρυμούλκηση ανδρεικέλου με πέδιλα) και οι 8 ομαδικά. Αν και έχω συμμετάσχει ή διακριθεί δεκάδες φορές σε Πανελλήνιο και Βαλκανικό επίπεδο στην υδατοσφαίριση, κλασική και τεχνική κολύμβηση, δρόμο,  αθλητική ναυαγοσωστική, αυτοί οι αγώνες ήταν από τους πιο όμορφους της ζωής μου. Δεν είχα άγχος. 

Εκκίνηση στα 100μ Ρυμούλκηση Ανδρεικέλου με Πέδιλα. Η Ελευθερία Αβραμίδου (#6) έτοιμη να βουτήξει. Παρά την έλλειψη προπονήσεων, τα κακής ποιότητας βατραχοπέδιλα και το γεγονός ότι αγωνιζόταν στην κατηγορία αντρών, κατάφερε και πέρασε τους μισούς αθλητές στην γενική κατάταξη.

Είπα στον εαυτό μου: "mate, κολύμπα και απόλαυσε!" Δεν είχα να αποδείξω τίποτα. Στο ατομικό, αγωνίστηκα κόντρα σε άντρες και πέρασα αρκετούς (16η μεταξύ 24 αντρών). Στα ομαδικά πήραμε πολύτιμους βαθμούς και ακόμα πιο πολύτιμες γνώσεις. Το σημαντικότερο "μετάλλιο" στους αγώνες αθλητικής ναυαγοσωστικής, είναι ότι και τελευταίος να τερματίσεις, αποκτάς τόσες γνώσεις που μπορεί να σε κάνουν "νικητή" σε μια επείγουσα κατάσταση. Τι σπουδαιότερο!

Η Ελευθερία Αβραμίδου κατά την διάρκεια της Σκυταλοδρομίας Μεταφοράς Ανδρεικέλου. 

Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Αρκετά πράγματα συνέβησαν που μου έκαναν εντύπωση. Πριν και μετά τους αγώνες, είχαμε την ευκαιρία να χαλαρώσουμε και να περάσουμε πανέμορφα. Πήγαμε σε καταστήματα, κάνοντας οικονομικό shopping therapy. Επισκεφτήκαμε μουσεία, τον καθεδρικό ναό και το πανεπιστήμιο του Bristol. Είδαμε την διαδήλωση της Σουηδέζας Ακτιβίστριας Γκρέτα Τούνμπεργκ και χαρήκαμε που ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει την ανάγκη της περιβαλλοντικής αλλαγής. Η Αιμιλία μας συγκίνησε με τις επιδόσεις της στο πιάνο.  Οι κάδοι απορριμμάτων είχαν τασάκι για τα τσιγάρα. Ξεκουραστήκαμε. Ο Αντρέας είπε: "αυτό που συμβαίνει εδώ δεν υπάρχει. Έχω χρόνια να κοιμηθώ τόσο!" Το καυτερό ρύζι στο δείπνο του Σαββάτου, δεν άρεσε σε κανέναν. Δικαίως όλοι δυσανασχέτησαν. Αλλά επειδή με τον Στάθη είχαμε επιβιώσει τρώγοντας 6 μέρες από τα σκουπίδια στα φοιτητικά χρόνια του Leeds, απλά κάναμε τον σταυρό μας που είχαμε να φάμε και δεν παραπονεθήκαμε για την ποιότητα. Το κοινωνικό, αθλητικό, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό στοιχείο ενώθηκαν αρμονικά. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να κάνει κάποιος το ταξίδι, ακόμα κι αν δεν είναι αθλητής βάθρου. Οι αγώνες είναι μόνο ένα από αυτά που είχαμε να κερδίσουμε, αλλά όχι το μοναδικό. Νομίζω ότι μόνο παραφράζοντας τον στίχο του Καβάφη, μπορώ να διατυπώσω όσα ένιωσα. "Σαν βγεις στον πηγαιμό για τους αγώνες να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος. Με τόσες εμπειρίες που αποκόμισες ήδη θα το κατάλαβες η αθλητική ναυαγοσωστική τι σημαίνει!"

Η Ελευθερία Αβραμίδου πριν την εκκίνηση. Χρόνος για flash back? Συγκέντρωση στην επικείμενη κούρσα; Εκείνη ξέρει. 

ΤΑ SERC ΣΤΕΡΙΑΣ - ΠΙΣΙΝΑΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΑ

Gelateria ή SERC; Αν με ρώταγε κάποιος "Ελευθερία, έχεις 2,5 λεπτά διαθέσιμα. Τι προτιμάς; Μία μπάλα παγωτό σε ποιοτική Gelateria της Αττικής ή συμμετοχή σε ένα SERC στο Bristol;" Το δεύτερο! Δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος αν δεν το ζήσει, πόσο όμορφο είναι να συμμετέχεις σε ένα ''σενάριο'' επείγουσας κατάστασης εντός/εκτός νερού. Έχει διπλό όφελος στην ζωή ενός φοιτητή/ πτυχιούχου ΤΕΦΑΑ. Το ζεις τώρα ως αγωνιζόμενος και μπορεί να σου χρησιμέψει στη ζωή σε ανυποψίαστο χρόνο ... Πως αντιδράς; Ως θεατής που τρέμεις για την απώλεια των συνανθρώπων σου ή ενεργά για την σωτηρία τους;

Συναρπαστικό στιγμιότυπο από το SERC στεριάς. Η αρχηγός της ομάδας Ελευθερία Αβραμίδου δίνει οδηγίες στο ΕΚΑΒ, ενώ η Αγγελική Μυλωνάκου αντιμετωπίζει ένα θύμα λιποθυμίας και ο Αντρέας Ίντρα ένα πνιγμένο βρέφος.

ΑΠΟΝΟΜΕΣ - ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ BULSCA

H υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ ΕΑΝΕ και BULSCA, ήταν μια ακόμα σημαντική στιγμή. Με φόντο τους πρωταγωνιστές των αγώνων, αθλοσώστες ΣΕΦΑΑ-ΕΚΠΑ και ΕΑΝΕ, εγώ, ο Στάθης και το προεδρείο των Βρετανών υπογράψαμε μια σημαντική σελίδα. Μια σελίδα που θα συμβάλει στο να μπορούν Έλληνες και ξένοι να απολαύσουν το άθλημα και στις 2 χώρες. Η ΕΑΝΕ θα διοργανώνει αγώνες και για ξένους. Υπό τη μορφή αθλητικού τουρισμού, θα συμβάλλουμε στο τουριστικό προϊόν της Ελλάδας. Προσκαλώντας φοιτητές στους δικούς μας αγώνες, θα τους κάνουμε να αγαπήσουν την Ελλάδα και να την επισκεφτούν ξανά μετά την αποφοίτηση.

Η Ελευθερία Αβραμίδου (Αντιπρόεδρος ΕΑΝΕ) και ο Στάθης Αβραμίδης (Πρόεδρος ΕΑΝΕ) υπογράφουν με την ηγεσία της BULSCA Μνημόνιο Συνεργασίας. Φόντο οι αθλοσώστες του ΤΕΦΑΑ Αθήνας και της ΕΑΝΕ.

Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΕ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ

Όπως σε κάθε απολογισμό ήρθε η ώρα μου να κάνω "ταμείο". Κέρδη και ζημιές. Θα αναφερθώ σε δύο κατηγορίες ανθρώπων. Στην πρώτη, είναι όσοι μας στήριξαν. Ένα πελώριο ευχαριστώ στην Στεφανία Καστρινού που αποθανάτισε τους αγώνες. Χάρη στην βοήθειά της, βγήκαν πολλές φωτογραφίες. Αφανής ήρωας της αποστολής. Στεφανία, εύχομαι ολόψυχα η ανιδιοτελής προσφορά σου να σου επιστρέψει. Ευχαριστώ τoν φίλο και συνεργάτη, Andy Pappas (Διευθυντή Marketing και Επικοινωνίας της ΕΑΝΕ), που ήρθε να στηρίξει ηθικά τα μέλη της ΕΑΝΕ. Τους φύλακες της ΣΕΦΑΑ που έλεγχαν διακριτικά αν όλα ρέουν ομαλά. Τους δασκάλους μας, Αργύρη Τουμπέκη, Ελένη Σουλτανάκη, Νίκο Γελαδά που επέτρεψαν την αποστολή φοιτητών ΣΕΦΑΑ στο εξωτερικό. Και μαζί με τους φοιτητές, είχαμε εμείς οι εκτός ΣΕΦΑΑ (αθλητές ΕΑΝΕ) ευκαιρία να συνταξιδέψουμε. Τις μητέρες που απέδρασαν από το καθημερινό πρόγραμμα και γέμισαν τις καρδιές μας με την παρουσία τους στην εξέδρα. Τους γονείς που ήταν νοερά κοντά μας, πασχίζοντας να εξασφαλίσουν το ταξίδι στα παιδιά τους. Τους συναθλητές μου Αντρέα, Άρτεμις, Αγγελική και τις οικογένειές τους. Χωρίς τη σύμπνοιά τους δεν θα ζούσα το όνειρο. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν επαγγελματίες, συνάδελφοι και θεσμικοί. Εύχομαι να ξημερώσει σύντομα η μέρα που θα αγωνιζόμαστε παρέα. Η αθλητική ναυαγοσωστική έχει πολλά να δώσει. Kαιρός να την αγκαλιάσουμε!

Η επιτυχία ενός ταξιδιού δεν μετριέται με το πόσα μίλια έκανες ή το πόσα μετάλλια κέρδισες. Αλλά με το πόσους φίλους έκανες και πόσες εμπειρίες απόκτησες. Η Ελληνική αποστολή απαρτιζόμενη από τους αθλοσώστες του ΤΕΦΑΑ Αθήνας και της Ένωσης Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος, το κατάλαβαν αυτό. 

"Η αθλητική ναυαγοσωστική

έχει πολλά να δώσει.

Kαιρός να την αγκαλιάσουμε!"