Το μήνυμα της Ανάστασης και
οι συνειρμοί του στον ναυαγοσώστη
Η Ανάσταση είναι
μήνυμα νίκης, χαράς, ελπίδας, αισιοδοξίας, εθελοντισμού. Έπειτα από τον
ηθελημένο Σταυρικό θάνατο που υπέστη, την τρίτη ήμερα από την ταφή του και αφού
σκύλευσε τον Άδη, ο Κύριος αναστήθηκε από το μνήμα κραταιός και ευκλεής. Η πρώτη
μεγάλη είδηση της Αναστάσεως είναι, λοιπόν, η έκλειψη του θανάτου, που φάνταζε
σαν λύση του θεόμορφου ζώου. Και είναι αυτό μήνυμα ύψιστης χαράς. Αυτό που τρομάζουν
όλοι οι άνθρωποι, αυτό που εξαγριώνει την ύπαρξη και κατατρυπά τις συνειδήσεις,
αυτός ο πικρότατος γρίφος που μυκτηρίζει βάναυσα τη ζωή, το πικρό ποτήρι που φαρμακώνει
την σφαίρα του όντος με το αβάστακτο άλγος και τα πικρά του δάκρυα, χάθηκαν όλα
οριστικά μέσα στη μήτρα της άφθαρτης ζωής, στον σταυρωμένο Κύριο της δόξης.
Το Πάσχα είναι
γιορτή μεγάλης χαράς και ελπίδας. Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι από τα δεσμά της
πνευματικής υποδούλωσης του εχθρού. Τίποτε δεν τους κλείνει το δρόμο προς την
αληθινή ζωή. Αλλά και το καλοκαίρι είναι μια μεγάλη γιορτή που χαιρόμαστε τις
πολλές καλλονές που προσφέρει απλόχερα το υπέροχο φυσικό περιβάλλον της
ευλογημένης από τον Θεό Πατρίδας μας. Όμως έχει παρατηρηθεί ότι οι άνθρωποι την
περίοδο του καλοκαιριού την βιώνουν τόσο κοσμικά ώστε η χαλάρωση πολλές φορές
να φθάνει στο σημείο της ανευθυνότητας σε επίπεδο συμπεριφοράς, κανόνων,
νοοτροπίας, φαγητού, ενδυμασίας κλπ!
Οι ακρογιαλιές το καλοκαίρι αποτελούν #1 σημείο αντάμωσης μικρών και
μεγάλων… Τι γίνεται όμως όταν η συμβίωση και η στάση των λουόμενων στις ελληνικές παραλίες δεν είναι φυσιολογική;
Ως Έλληνες, ενθουσιώδεις και απρομελέτητοι, διαρρηγνύουμε
πολλές φορές, άθελα ή ηθελημένα, τους «άγραφους» κανόνες αρμόζουσας
συμπεριφοράς με απόρροια τη δημιουργία δυσαρεσκειών, παρεξηγήσεων ή
δυστυχημάτων. Αιθεροβάμονες οι περισσότεροι λουόμενοι θα πουν ίσως ότι η αρωγή
και η παρουσία του διασώστη στην παραλία είναι άλλη μία υπερφίαλη επίδειξη.
Κάποιοι κυβερνώντες το λένε ή το εννοούν εντελώς απροσχημάτιστα και ξεδιάντροπα.
Όλα
αυτά πηγάζουν από σκέψεις πνιγμένες από τον σύγχρονο ουμανισμό και την
μεταμοντέρνα κοινωνία που το μόνο που δημιούργησαν είναι ανθρώπους
δυστυχισμένους, άβουλους, ασυνείδητους, άφιλους και μοναχικούς, που διαρκώς
βρίσκονται ανάμεσα σε συμπληγάδες και αδιαπέραστα αδιέξοδα, που η μόνη προβολή
τους φιλτράρεται μέσα από τον ανθρωπομηδενισμό.
Μέσα
στην ακαταστασία του κόσμου, μέσα στην αβεβαιότητα της άτακτης παρουσίας και
δράσης του στην παραλία, στην αγωνία για τη ζωή των συνανθρώπων του, έχοντας ως
οδηγό Τον Σταυρό και την Ανάσταση Χριστού, και χρησιμοποιώντας τα δώρα που του
έδωσε Αυτός, ο ναυαγοσώστης μπορεί και σπάζει την καθημερινότητα και γίνεται αφορμή
για την σωτηρία και τη διατήρηση της σωματικής ακεραιότητας των παρευρισκόμενων
στον λουτρικό χώρο, γιατί αυτός ξεχωριστά από τον καθένα μας κάνει τη δική του προσωπική
υπέρβαση… Όλες τις αρετές που του
διέθεσε ο Θεός, τα δώρα του Θεού, αυτός τα γυμνάζει, και ο Θεός τον ακούει και
του προσφέρει την ανεξικακία, σωφροσύνη, εγκαρτέρηση, υπομονή και παρόμοιες
μέγιστες και ενάρετες δυνάμεις, προκειμένου να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά
όλες τις δοκιμασίες και όλες τις προκλήσεις…
Εγκολπώνεται τον
πλησίον, τον αποδέχεται και τον αφουγκράζεται. Συγχωρεί τους εχθρούς του,
χαίρεται τη κληρονομιά του Θεού που τον περιβάλλει. Έχει αισιοδοξία μέσα στην μελαγχολία
της γης, που δυστυχώς επιμένει να υπάρχει και οφείλεται στην αναλγησία του
ανθρώπου. Και δουλεύει για τη δόξα του Χριστού, αιχμάλωτος της σταυρωμένης
Αγάπης. Δουλεύει για τον ερχομό και την συνεχή «Ανάσταση» των παραθεριστών.
Μια τέτοια Ανάσταση ας αντικρίσουμε, λοιπόν, όχι μόνο το Πάσχα αλλά σε καθημερινή βάση, ως μία ευκαιρία για να ενώσουμε τα χέρια και μαζί να πάρουμε, με ελπίδα και εμπιστοσύνη, την ατραπό προς την κορυφή… Κείμενο: Γιάννης Δημακόπουλος, Τμηματάρχης ΕΑΝΕ.
