O Charlie στην Χώρα των Λωτοφάγων
Ηράκλειο 28.08.2021. Το Διεθνές Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα «Τσάρλι ο διασώστης» υλοποιήθηκε στην κατασκήνωση «Χώρα των Λωτοφάγων» και ενθουσίασε μικρούς και μεγάλους.
Κάνοντας μια στάση στο λιμάνι της χώρας των λωτοφάγων, έχοντας πάρει μία γεύση από την πρακτική εφαρμογή του αγωνίσματος και παρόλο που οι υποχρεώσεις μου και η πίεση του προγράμματος της κατασκήνωσης ήταν μεγάλη, το μυαλό μου δεν έφευγε από την παρουσίαση αυτού του όμορφου παραμυθιού-εκπαιδευτικού βιβλίου «Τσάρλι ο Διασώστης». Μέσα από αυτό, τα παιδιά μπορούν να γνωρίσουν βασικά στοιχεία ασφάλειας και πρόληψης στο νερό με διασκεδαστικό τρόπο. Γνωρίζοντας την αμέτρητη χαρά των κατασκηνωτών για το «beach flags», ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι θα ξετρελαθούν με την παρουσίαση.
Θυμάμαι καθώς πήγαινα στο μικρό θέατρο, τα παιδιά να με ρωτούν «Μπούκλα μάθαμε ότι σήμερα θα μας παρουσιάσεις κάτι που έχει σχέση με την θάλασσα, ισχύει;» Χωρίς υπερβολή, μπορεί να δέχτηκα την συγκεκριμένη ερώτηση πάνω από 100 φορές. Κάθε φορά όμως το χαμόγελό μου γινόταν όλο και πιο πλατύ. Και η χαρά μου θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη μετά το πέρας της παρουσίασης. Αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός ότι ένας κατασκηνωτής 8 ετών, μόλις έμαθε ότι θα διδαχθεί μεθόδους πρόληψης στο νερό, μου απάντησε με άνεση: «Μπούκλα, θα μας πεις για το ΚΑΡΠΑ;». Μέσα στις δυσοίωνες συνθήκες, όπου κυριαρχεί η τεχνοκρατία και η παιδική παχυσαρκία, η ερώτηση αυτή φαντάζει σαν νερό στην μέση της ερήμου. Δεν είχα να κάνω τίποτα λιγότερο από το να τον αγκαλιάσω και να του δώσω μία μεγάλη αγκαλιά. Η χαρά του για την παρουσίαση δεν περιγράφεται. Είναι ανεκτίμητης αξίας αυτά τα συναισθήματα. Ανυπομονούσα να μεταδώσω την χαρά αυτή και στα υπόλοιπα παιδιά.
Αφού ετοίμασα τον εξοπλισμό μου, έβαλα τα παιδιά να
καθίσουν, ζήτησα από τον συνάδελφό μου να πάρει θέση στον υπολογιστή και έδωσα
το κινητό μου τηλέφωνο σε ένα στέλεχος για να φωτογραφίζει, ήμουν έτοιμος να
δώσω για άλλη μία φορά τον καλύτερό μου εαυτό. Έχοντας στραμμένα πάνω μου αλλά
και στον προτζέκτορα 210 περίπου ανυπόμονα βλέμματα των παιδιών που ξεχείλιζαν
από αγωνία για το τι θα τους παρουσιάσω, δεν είχα πλέον τίποτα να φοβηθώ. Το
άγχος κατά την προετοιμασία, μήπως ξεχάσω κάτι σημαντικό ή μπερδέψω την γλώσσα
μου κατέληγε σε άγχος παραγωγικό και δημιουργικό.
Ξεκινώντας την παρουσίαση, παρατηρούσα μικρά χεράκια να
σηκώνονται και να θέλουν να πουν τι βλέπουν. Γι’ αυτό τον λόγο δεν προτίμησα
την δασκαλοκεντρική μέθοδο. Αντ’ αυτού επέλεξα την συνδυαστική μέθοδο έτσι ώστε
να έχουν τα παιδιά την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε αυτό που έκανα. Με αυτό τον
τρόπο, σε κάθε αλλαγή διαφάνειας δεν ήξερα ποιο να διαλέξω για να πει την άποψή
του. Επειδή είχαμε και παιδιά άνω των 12 ετών, που βρίσκονται στην εφηβεία και
ίσως δεν τους ενδιέφερε η παρουσίαση, ήταν μία πρόκληση για μένα να κρατήσω
αμείωτο το ενδιαφέρον και σε αυτούς. Το πέτυχα 100%. Ρωτούσαν για το οτιδήποτε,
βοηθούσαν τους μικρότερους κατασκηνωτές, γεγονός που με έκανε υπερήφανο. Παρόλο
που δεν συστήνεται σε ηλικίες άνω των 12 ετών, τροποποίησα την παρουσίασή μου
όσο μου επιτρεπόταν και ευτυχώς βγήκε καλό αποτέλεσμα. Όσο ήμουν πλήρως
αφοσιωμένος και μαγεμένος τόσο από την παρουσίαση, όσο και από την προσήλωση
των παιδιών, η άκρη του ματιού μου μερικές στιγμές άγγιζε τα πρόσωπα του
αρχηγού και των ιδιοκτητών της κατασκήνωσης. Πρόσωπα χαρούμενα γι’ αυτό που
έβλεπαν, αφοσιωμένα σε αυτά που μετέδιδα. Αξέχαστο θα μου μείνει το νεύμα του
ιδιοκτήτη, κ. Ηρακλή Κυριακάκη, όταν τον κοίταξα ενώ παρουσίασα και
χαμογελώντας που έκλεισε το μάτι, σαν να μου λέει «τα πας τέλεια, συνέχισε!». Η
δύναμη που μου έδιναν τα παιδιά, σε συνδυασμό με την δύναμη των ιδιοκτητών με
έκαναν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Δεν ήθελα με τίποτα να
τελειώσει.
Μετά το τέλος της παρουσίασης, ανυπομονούσα να
επιβραβεύσω τα παιδιά. Μόλις τους έδειξα τις βεβαιώσεις, η χαρά των παιδιών
έγινε διπλή. Ήταν για όλα τα παιδιά σχεδόν η πρώτη βεβαίωση παρακολούθησης.
Μόλις τους μοίρασα τις βεβαιώσεις, τις σήκωναν ψηλά και έλεγε το ένα στο άλλο:
«ΝΑΙΙΙΙΙΙ, πήραμε βραβείο!» Το άκουσα εκατοντάδες φορές αυτό το σχόλιο. Όλα τα
στελέχη ήθελαν και εκείνα βεβαίωση. Μετά το τέλος, ξεκίνησαν οι αναμνηστικές
φωτογραφίες. Εκεί είχαμε πάλι διαφωνίες για το ποιος θα κρατάει την σημαία:
«Μπούκλα, να την κρατάω εγώ;». Αυτό ηχούσε στα αυτιά μου μέχρι να έρθουν οι
μεγάλοι κατασκηνωτές και να λάβουν δράση. Μετά την φωτογράφηση και το τέλος της
ψυχαγωγίας, ο αρχηγός και οι ιδιοκτήτες της κατασκήνωσης μου έδωσαν πολλά
συγχαρητήρια γι’ αυτό που παρουσίασα και συμφωνήσαμε να το παρουσιάζουμε κάθε
κατασκηνωτική περίοδο.
Όλο αυτό το μαγικό ταξίδι έφτασε στο τέλος του με τον καλύτερο τρόπο. Οι γνώσεις, οι εμπειρίες, οι αναμνήσεις, θα μείνουν ανεξίτηλες στο μυαλό και στην καρδιά μου. Ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά για όλα τα παραπάνω, ανυπομονώ να εισπράξω την ίδια χαρά του χρόνου στο δεύτερό μου σπίτι, την ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΛΩΤΟΦΑΓΩΝ.
Η διδασκαλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του project “Safe Greece” που εκπονείται στην Ελλάδα από την Ένωση Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος με την υποστήριξη του Princess Charlene of Monaco Foundation.
