Κατερίνα Μάχου: BULSCA 2020

Η Κατερίνα Μάχου είναι ένα από τα πιο συνεπή μέλη της φετινής αποστολής. Αθόρυβη, αποτελεσματική, ευγενική. Πάντα πρόθυμη να συμβάλλει στο "εμείς" παραμερίζοντας το "εγώ". Έδωσε πολλά στην ομάδα. Και αν η τύχη μας χαμογελούσε όπως χαμογελά η Κατερίνα, θα είχε επιστρέψει και με μετάλλιο. Του χρόνου.

Όταν η αθλητική ναυαγοσωστική καθιερωθεί πια στην Ελλάδα, θα είναι τιμή μου να λέω ότι υπήρξα μέλος μιας ομάδας που κράτησε το όνειρο αναβίωσης της ζωντανό δοξάζοντας την πατρίδα μας!

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Όταν αγαπάμε κάτι πασχίζουμε να γίνουμε καλύτεροι απ’ ότι είμαστε. Όταν πασχίζουμε να γίνουμε καλύτεροι απ’ ότι είμαστε, τα πάντα γύρω μας επίσης γίνονται καλύτερα. Έτσι και εγώ με την επιλογή που είχα, να επιλέξω το μάθημα της Αθλητικής Ναυαγοσωστικής, η οποία εξελίχθηκε σε ευκαιρία και μεταμορφώθηκε σε αγάπη, πάλεψα να εξελιχθώ και να γίνω καλύτερη. Αγάπη, ναι, κι’ όμως σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, μπόρεσε και με «τράβηξε», με παρακίνησε, τόσο στο να δουλέψω την κολυμβητική μου ικανότητα, όσο και στο να εξελιχθώ και να συνεχίζω την προσπάθεια που εξαρχής ξεκίνησα, ώστε να μην τα παρατάω. Υπήρξαν πολλές «δύσκολες» στιγμές, πολλές φορές σκέφτηκα «Τι κάνω εγώ εδώ; Είμαι ικανή να προσφέρω και να καταφέρω κάτι απ’ όλο αυτό;». Κι’ όμως, όλο αυτό το ταξίδι και όλη αυτή η προσπάθεια που καταβάλαμε όλοι μας, μου έμαθε πως, δυσκολίες, εμπόδια και αμφισβητήσεις θα υπάρχουν, αλλά από εμάς εξαρτάται το πώς θα τα διαχειριστούμε και θα τα προσπεράσουμε ώστε να προσχωρήσουμε παρακάτω. Σαν μια πλαστελίνη, κάθε κομματάκι που συναντάς, το συλλέγεις και το πλάθεις μαζί με τα υπόλοιπα στην μορφή που επιθυμείς.

Στιγμές ανάπαυλας έπειτα από προπόνηση ΚΑΡΠΑ στην αίθουσα του τομέα υγρού στίβου του ΤΕΦΑΑ Αθήνας. Α-Δ: Καλυψώ Οικονομίδου, Ελευθερία Κασαγιάννη, Στάθης Αβραμίδης, Νάγια Καραντάσιου, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (ναι κάποτε δεν είχε γένια), Γιούλη Παναγιωτάκη, Κατερίνα Μάχου, Αθηνά Μακράκη, Μιχάλης Σουσούνης (χαμογέλα λίγο,  οι αγώνες αργούν!)

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Στο χειμερινό εξάμηνο του 2019 είχα την ευκαιρία να επιλέξω το μάθημα της Αθλητικής Ναυαγοσωστικής. Η αλήθεια είναι πως εξαρχής η επιλογή αυτού του μαθήματος δεν ήταν από τις πρώτες μου επιλογές, καθώς σαν μάθημα δεν μου κινούσε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, επειδή νόμιζα πως επικεντρωνόταν αποκλειστικά σε διασώσεις. Όχι ότι οι διασώσεις δεν είναι μια χρήσιμη και ενδιαφέρουσα γνώση, αλλά επειδή δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι τέτοιο, καθώς με φόβιζε το εγχείρημα αυτό.

Θυμάμαι να μας λέει ο καθηγητής μας (ή απλά σκέτο Στάθης όπως μας επέβαλε να τον λέμε), πως τα πρώτα μαθήματα θα γίνονταν στην παραλία της Βάρκιζας. Από εκείνη την στιγμή και μόνο από αυτή την μικρή φράση, άρχισε να μου κινεί το ενδιαφέρον. Παρόλο τις μερικές δυσκολίες που υπήρξαν, λόγω καιρικών συνθηκών και λόγω του ότι δεν είχα ξανά κάποια χειμερινή εμπειρία στο κολύμπι, το μάθημα ή όπως έμαθα και αργότερα να το λέω, το άθλημα, κατάφερε και με "τράβηξε". Μετά από ένα-δύο μαθήματα ο Στάθης, μας ανέφερε τους αγώνες στην Αγγλία, που η αλήθεια είναι πως ήταν πολύ νωρίς για να ξέρω τι θα ακολουθούσε στην πορεία. Παρ' όλα αυτά είπα να το δοκιμάσω και μετά από κάποιες εβδομάδες σκέψης, δήλωσα συμμετοχή για τους αγώνες και πιο συγκεκριμένα για την BULSCA ή αλλιώς Βρετανική Πανεπιστημιάδα Αθλητικής Ναυαγοσωστικής.

Στιγμές ανάπαυλας έπειτα από μια εξουθενωτική προπόνηση. Τα χαμόγελα δεν είναι λόγω της φωτογραφίας αλλά επειδή σε λίγο ακολουθεί ξεκούραση. Α-Δ: Κατερίνα Καλεμη, Γιούλη Παναγιωτάκη, Κατερίνα Μάχου, Στάθης Αβραμίδης, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Εφραίμ Χαλκιάς, Καλυψώ Οικονομίδου, Νάγια Καραντάσιου.

Ξεκινώντας την πρώτη προπόνηση και μετά τις γνωριμίες με καινούργιους αλλά και με παλιούς οι οποίοι είχαν παραβρεθεί και πέρυσι στην Αγγλία για τους αγώνες, αρχίσαμε να μαθαίνουμε σε βάθος το άθλημα και τα αγωνίσματα του και εξοικειωνόμασταν όλο και περισσότερο. Όσο περνούσε ο καιρός μαθαίναμε περισσότερα πράγματα για την διεξαγωγή των αγώνων με αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε να επιλέγουμε τα ατομικά μας αγωνίσματα. Η επιλογή αυτή ήταν κάπως περίεργη, καθώς δεν είχαμε την δυνατότητα να πάρουμε πολλά άτομα το ίδιο αγώνισμα, παρά μόνο 2 άτομα επιτρεπόταν να επιλέξουν το ίδιο, με αποτέλεσμα να περιοριζόμαστε σε αγωνίσματα τα οποία, είτε ήταν δεύτερης ή τρίτης επιλογής, είτε ήταν τα πιο δύσκολα που είχαν μείνει. Υπήρξαν δυσκολίες και μπερδέματα με τις αλλαγές που έγιναν για να μπορέσουν να ικανοποιηθούν όλοι και να νιώσουν καλά με τα αγωνίσματα που επέλεξαν, αλλά στο τέλος βρέθηκαν κάποιες λύσεις.

Προπόνηση Μικτής Σκυταλοδρομίας. Η Κατερίνα Καλέμη φτάνει στον τοίχο και η Κατερίνα Μάχου βουτάει στο νερό. 

Η επιλογή του μαθήματος για εμένα ήταν μια από τις καλύτερες που έκανα, καθώς έμαθα πολλά μέσα από αυτό το ταξίδι της γνωριμίας μου με την αθλητική ναυαγοσωστική. Μου πρόσφερε πολλά από διάφορες απόψεις και παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις δυσανασχετήσεις που υπήρξαν, φτάσαμε στο τέλος ή καλύτερα στην αρχή του τέλους, γεμάτοι καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις. Νιώθω πολύ τυχερή που είμαι μέρος αυτής της ομάδας και μπόρεσα να μάθω για την αθλητική ναυαγοσωστική, ευελπιστώ να γίνει πιο γνωστή στην Ελλάδα και θα χαρώ πολύ να λέω πως «Ναι, έχω την τιμή να γνωρίζω το άθλημα».

Προπόνηση ΚΑΡΠΑ. Μια δεξιότητα σημαντική που όλοι οι φοιτητές του ΤΕΦΑΑ Αθήνας μαθαίνουν καλά να εκτελούν.
Α-Δ: Κατερίνα Μάχου, Εφραίμ Χαλκιάς, Αθηνά Μακράκη, Κατερίνα Καλέμη.

ΤΑΞΙΔΙ

Καταφθάνει λοιπόν η μέρα του ταξιδιού στις 27-02-2020. Στο αεροδρόμιο λοιπόν, βγάζουμε όλες τις αναμνηστικές και ομαδικές φωτογραφίες μας, λαμβάνουμε και τα σκουφάκια κολύμβησης από τον δάσκαλο μας και αναχωρούμε για Μπρίστολ. Το ταξίδι αυτό, προσωπικά ήταν το πρώτο μου εκτός συνόρων, πόσο μάλλον η πρώτη μου φορά σε αεροπλάνο. Ναι, συγκλονιστικό κι όμως αληθινό. Υπήρχε ένας φόβος για το πώς θα ήταν. Θα με έπιανε ζαλάδα όπως σε όλα τα ταξίδια; Και αν ναι, τι θα έκανα καθηλωμένη σε μια θέση, επί 4 ώρες, σε κλειστό χώρο, ανήμπορη να μετακινηθώ ιδιαίτερα και μη μπορώντας να εισπνεύσω καθαρό αέρα; Με άγχωσα και μόνο που τα έγραψα. Τελικά ήταν πολύ OK η κατάσταση, σαν να ανεβοκατεβαίνεις ανελκυστήρα, απλά με παρά πάνω ταχύτητα.

Η ομάδα μόλις έχει προσγειωθεί. Αναμονή και αναζήτηση του φτηνότερου τρόπου μετάβασης στο ξενοδοχείο.
Α-Δ: Κατερίνα Καλέμη, Αθηνά Μακράκη, Κατερίνα Μάχου, Εφραίμ Χαλκιάς.

ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

Καθώς φθάνουμε στο hostel που είχαμε κλείσει για την διαμονή μας, διαλέγουμε τα δωμάτια, αφήνουμε τα πράγματα μας και αποχωρούμαι, με σκοπό την εύρεση φαγητού. Είχαμε ελεύθερη την ημέρα αυτή και την επόμενη, καθώς οι αγώνες ήταν το Σαββατοκύριακο. Εξερευνήσαμε την άγνωστη για εμάς πόλη, βγάλαμε φωτογραφίες και βρήκαμε μερικά ωραία μαγαζιά για φαγητό. Περνώντας και η Παρασκευή, φτάσαμε στην ημέρα των αγώνων.

Η ώρα των αγώνων πλησιάζει. Ο Στάθης Αβραμίδης ενημερώνει τους αθλητές για τα αγωνίσματα και τις σειρές κατάταξης. Διακρίνονται οι Εφραίμ Χαλκιάς, Κατερίνα Μάχου, Αθηνά Μακράκη.

ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΩΝ

Ξημερώνει, η ώρα 6:15, σηκωνόμαστε, φτιάχνουμε τσάντες, βάζουμε μαγιό και κατεβαίνουμε για πρωινό. Τελειώνοντας, συγκεντρωνόμαστε στην είσοδο του hostel για να μετακινηθούμε όλοι μαζί προς την στάση του λεωφορείου. Μετά από πολύ τρέξιμο και μπέρδεμα για να βρούμε την σωστή στάση, μπήκαμε στο λεωφορείο με προορισμό το κολυμβητήριο. Είχαμε αργήσει, όπως πάντα, όταν φτάσαμε στην πισίνα. Αφού ανεβήκαμε στις κερκίδες, αφήσαμε τα πράγματα μας και κατεβήκαμε για να κάνουμε ζέσταμα. Καθώς έπεσα στο νερό συνειδητοποίησα πως δεν ήταν πισίνα με χλώριο, κάτι που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση, καθώς είχε μια πολύ άγνωστη και περίεργη αίσθηση το νερό. Μετά από μισή ώρα, όπου και τελείωσε το ζέσταμα, ξεκινούσε το πρώτο μας αγώνισμα.

Πρώτη ημέρα αγώνων. Οι δυο Ελληνικές ομάδες πλησιάζουν στο αθλητικό κέντρο. Α-Δ: Αντρέας Ίντρα, Στάθης Αβραμίδης, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Κατερίνα Μάχου. 

4x10 ΡΙΨΗ ΣΚΟΙΝΙΟΥ

Έρχεται η στιγμή να αγωνιστούμε, εγώ και η ομάδα μου κατεβαίνουμε από τις κερκίδες και πλησιάζουμε προς τους βατήρες. Αφού αγωνίζεται η πρώτη σειρά, μετά έρχεται η σειρά μας. Ήμασταν στην διαδρομή 5. Αγωνία, άγχος, μπαίνουμε στην πισίνα και μένει η Νάγια Καραντάσιου έξω για να ξεκινήσει με το πέταγμα. «Take your marks» και ο χαρακτηριστικός ήχος της εκκίνησης ηχεί. Η Νάγια αρχίζει να μαζεύει το σκοινί, κάνει μεγάλα μαζέματα και όλες μας την παρακολουθούμε με προσοχή, καθώς όμως περνάει η άκρη του σκοινιού από μπροστά μου, ενώ το μαζεύει, βλέπω ένα κόμπο και σκέφτομαι εκείνη την στιγμή, «όχι, δεν υπάρχει περίπτωση, λάθος θα είδα». Οι υποψίες μου όμως βγαίνουν αληθινές, υπήρχε όντως ένας κόμπος στο σκοινί, ο οποίος όπως είχαμε μάθει και από της προπονήσεις, είναι πολύ δύσκολο στο να μαζέψεις το σκοινί και πόσο μάλλον στο να το πετάξεις μετά καθώς μπορεί να μπλεχτεί ακόμη περισσότερο. 

4x10μ Ρίψης Σχοινιού. Στο νερό διακρίονται με λευκά σκουφιά οι Αθηνά Μακράκη, Κατερίνα Καλέμη και Κατερίνα Μάχου. Μαζί με την Νάγια Καραντάσιου, ήταν αρχικά οι βασικές ελπίδες της φετινής Ελληνικής αποστολής για μετάλλιο σε αυτό το αγώνισμα. Στις προπονήσεις είχαν κάνει αρκετές φορές χρόνους καλύτερους από τις περσινές και φετινές πρωταθλήτριες. Αλλά το σχοινί ήταν διαφορετικό. Καμία αθλοσώστρια δεν παραπονέθηκε ή δικαιολογήθηκε. Χαρακτηριστικό αθλητών με στόφα! 

Πρώτη ρίψη, το σκοινί δεν φτάνει σε εμένα. Ο κόμπος που υπήρχε δυσκόλεψε πολύ την διαδικασία. Δεύτερη ρίψη, το σκοινί είχε κάνει κι άλλους κόμπους, πάλι δεν φτάνει. Τρίτη ρίψη και η Νάγια δυσκολεύεται πολύ και στο μάζεμα, το σκοινί είχε γίνει ένα κόμπος κυριολεκτικά, δεν φτάνει σε εμένα. Τέταρτη ρίψη και με τόσους κόμπους, τελικά το σκοινί φτάνει, το πιάνω, φωνάζω, βάζω το κεφάλι στο νερό και αρχίζω και χτυπάω τα πόδια μου όσο πιο γρήγορα μπορώ, ενώ με τραβάει. Βγαίνω έξω και αρχίζω να μαζεύω το σκοινί. Τότε κατάλαβα την επιπλέον δυσκολία που αντιμετώπισε η Νάγια, εκτός από τους κόμπους. Το σκοινί ήταν πολύ ελαφρύ, ενώ εμείς είχαμε μάθει σε βαρύτερο και πιο σκληρό. Ρίχνω μία, δεν φτάνει. Ρίχνω δεύτερη και φτάνει την Κατερίνα Καλέμη. Φωνάζει και αρχίζω να την τραβάω έξω. Βγαίνοντας από την πισίνα αρχίζει και μαζεύει το σκοινί. Ήταν πολύ δύσκολο πια, δεν είχε μείνει πολύ σκοινί με τόσους κόμπους. Ήξερα πως δεν θα τερματίζαμε. Τότε ακούστηκε ο ήχος της λήξης. Γυρνάω κοιτάω τον Στάθη στην άκρη της πισίνας και τον βλέπω με την κάμερα στα χέρια, να μας κοιτάει και να μας κάνει νόημα πως, δεν πειράζει. Βαθιά μέσα μου πείραζε, αλλά προσπάθησα να το κρατήσω για να μην χαλάσω την διάθεση μου για τα υπόλοιπα αγωνίσματα.

Μόλις έχει τελειώσει το αγώνισμα σκυταλοδρομίας ρίψης σχοινιού. Η ομάδα είναι μουδιασμένη που δεν τα κατάφερε. Για λίγο όμως. Σύντομα βρήκαν τον ρυθμό και τα πήγαν καλά στα επόμενα αγωνίσματα. Η Αθηνά Μακράκη βγαίνει από το νερό. Οι δύο Κατερίνες αναλύουν όσα πήγαν στραβά. 

12,5 ΡΙΨΗ ΣΚΟΙΝΙΟΥ

Ήταν το δεύτερο αγώνισμα της ημέρας. Η συναθλήτρια μου Αθηνά Μακράκη θα μου πέταγε το σκοινί και εγώ θα το έπιανα. Μετά την μερική απογοήτευση βέβαια, από την προηγούμενη σκυτάλη, τα κέφια είχαν πέσει λίγο. Μάθαμε επίσης πως θα ήμασταν στην διαδρομή 5 και ψιλό γελάσαμε και είπαμε πως είναι γκαντέμικη η διαδρομή αυτή. Προσπαθούσαμε να εμψυχώσουμε η μία την άλλη μέχρι να έρθει η ώρα να αγωνιστούμε. Μια από της θετικές σκέψης που κατέλαβε το μυαλό μου εκείνη την ώρα, ήταν ότι η Αθηνά δεν γνώριζε πως ήταν το σκοινί, τι αίσθηση είχε, καθώς δεν έφτασε ποτέ σε εκείνη στην προηγούμενη σκυτάλη. Ναι, θετική σκέψη, γιατί αυτό σήμαινε ότι δεν θα είχε άγχος για το τι θα κάνει που το σκοινί ήταν έτσι. Μπαίνω στη πισίνα, μένει η Αθηνά απ’ έξω. Ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος και ξεκινάει να μαζεύει. Ρίχνει μια φορά, δεν με φτάνει, ρίχνει δεύτερη, το ίδιο. Μετά από την δεύτερη, για κάποιο λόγο ένιωθα πως θα είχαμε το ίδιο αποτέλεσμα με πριν και δεν θα τερματίζαμε. Για ακόμη μια φορά ακούστηκε ο ήχος της λήξης.

4x25 ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟΥ

Μετά από ώρα, φτάνει η στιγμή του τελευταίου μου αγωνίσματος της ημέρας. Δεν είχα άγχος, μου είχε φύγει ήδη όλο από τα προηγούμενα δυο. Μαζευόμαστε με τα υπόλοιπα κορίτσια στην πισίνα και συζητάμε λίγα πράγματα για την αλλαγή του ανδρεικέλου η μία στην άλλη. Μπαίνουμε στις θέσεις μας μέσα στην πισίνα και ακούγεται ο ήχος της εκκίνησης. Ξεκινάει η Ελευθερία Κασαγιάννη, φτάνει στην μέση της πισίνας και βλέπω, πριν κάνουμε την αλλαγή πως είμαστε πρώτες στην σειρά μας. Παίρνω το ανδρείκελο και συνεχίζω, φτάνω στο τοίχο της πισίνας και το μεταβιβάζω στην Νάγια, η οποία συνεχίζει πάλι προς την μέση της πισίνας, κάνει την τελευταία αλλαγή με την Αθηνά και βλέπω πως είμαστε πρώτες με διαφορά. Τελικά τερματίσαμε 1^ες στην σειρά μας και 5^ες γενικά.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΩΝ

Καθώς ξημερώνει η δεύτερη μέρα και εμφανώς πιο κουρασμένοι, μετά το πρωινό, μπαίνουμε στο λεωφορείο με προορισμό το κολυμβητήριο. Για άλλη μια φορά φτάνουμε αργοπορημένοι, ευτυχώς προλάβαμε τις εγγραφές. Αφού μπήκαμε μέσα στο κολυμβητήριο, μας οδήγησαν σε ένα κλειστό γυμναστήριο όπου και θα γινόταν η απομόνωση μας, ώστε να ξεκινήσουμε τα σενάρια.

ΣΕΝΑΡΙΟ ΣΤΕΡΙΑΣ

Ήμασταν σχεδόν από τις πρώτες ομάδες που θα πηγαίναμε στα σενάρια. Η ομάδα απαρτιζόταν από τον Εφραίμ Χαλκιά (αρχηγός), Γιούλη Παναγιωτάκη, Κατερίνα Καλέμη και εμένα. Αφού φώναξαν τα ονόματά μας οδηγηθήκαμε αλλού. Μόλις μπήκαμε στην καινούργια αίθουσα, αντικρίσαμε τα θύματα και συζητήσαμε γρήγορα για το τι υποθέσεις έχουμε. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή, ήταν σαν να μην ήξερα τι να κάνω, σαν να μην είχα ξανά αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο. Αργήσαμε να βρούμε το κουτί πρώτων βοηθειών. Είχα ψάξει παντού για να το βρω και τελικά βρέθηκε από τη Γιούλη Παναγιωτάκη, μετά από κάμποση ώρα. Το κουτί εντωμεταξύ ήταν σε πολύ εμφανές σημείο, κάτι που σχολιάσαμε και γελάσαμε πολύ αργότερα. Τελικά μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε κάποιες υποθέσεις του σεναρίου και αφού τελειώσαμε οδηγηθήκαμε στο σενάριο της πισίνας.

ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΙΣΙΝΑΣ

Καθώς φτάσαμε στην είσοδο της πισίνας, διαβάσαμε το σενάριο το οποίο ήταν ένα υποτιθέμενο ναυάγιο. Ήχησε ο εναρκτήριος ήχος και τρέξαμε μέσα στην πισίνα. Επεξεργαστήκαμε τα θύματα που έπρεπε να σώσουμε και μετά από λίγη καθυστέρηση, πέφτω μέσα στο νερό με προορισμό, έναν διπλό πνιγμό. Σώζω τον έναν και τον βγάζω έξω. Ο Εφραίμ είχε αναλάβει τα θύματα της στεριάς και τα κοντινά, η Κατερίνα είχε πάει στην άλλη άκρη της πισίνας και η Γιούλη πιο μέσα. Ξανά μπαίνω μέσα για να σώσω τον δεύτερο, αλλά βλέπω πως είχε πάει ήδη η Γιούλη. Τον αφήνω και συνεχίζω σε μια βάρκα, με λίγο ζόρι την τραβάω έξω. Δεν πρόλαβα να τραβήξω την βάρκα μέχρι έξω, καθώς ακούστηκε ο ήχος της λήξης. Γενικά τα πήγαμε αρκετά καλά, θα μπορούσαμε όμως καλύτερα με περισσότερες προπονήσεις.

Εκκίνηση στο SERC νερού. Ο αρχηγός Εφραίμ Χαλκιάς κατευθύνει την ομάδα. Γιούλη Παναγιωτάκη, Κατερίνα Καλέμη και Κατερίνα Μάχου ακολουθούν σαν καλοκουρδισμένη ορχήστρα. 

Η Κατερίνα Μάχου αντιμετωπίζει ένα θύμα στα σενάρια νερού.

4x12,5 ΡΙΨΗ ΣΚΟΙΝΙΟΥ

Για άλλη μια φορά είχαμε αγώνισμα με σκοινί. Τώρα ξέραμε πως ήταν και τι δυσκολίες υπήρχαν. Δυστυχώς όμως πάλι δεν καταφέραμε να τερματίσουμε. Μια ακόμα απογοήτευση αλλά συνεχίσαμε δυναμικά και για το επόμενο και τελικό αγώνισμα της ημέρας.

Η ομάδα λίγο πριν την έναρξη μιας σκυταλοδρομίας ρίψης σχοινιού. Διακρίνονται οι Γιούλη Παναγιωτάκη, Κατερίνα Καλέμη και Κατερίνα Μάχου.

4x50 ΚΟΛΥΜΠΙ ΚΑΙ 50 ΡΥΜΟΥΛΚΗΣΗ

Στην σκυταλοδρομία αυτή, καταφέραμε σαν ομάδα, να ήμαστε η μόνη που δεν πήρε κάποια ποινή στην σειρά που ήμασταν. Τερματίσαμε κουρασμένοι αλλά με χαμόγελα καθώς ξέραμε πως ήταν το τέλος.

Οι Ελληνίδες αθλήτριες κατέλαβαν σημαντικές θέσεις στην οκτάδα και την τριάδα. Παρά τις αποτυχίες σε ορισμένα αγωνίσματα που οι προσδοκίες ήταν υψηλότερες, η γενική εικόνα ήταν εντυπωσιακή. Αυτό φάνηκε στα λόγια των ξένων διοργανωτών και στο τελικό αποτέλεσμα. Φέτος το ΤΕΦΑΑ Αθήνας αναρριχήθηκε 4 θέσεις στην τελική βαθμολογία. Και για αυτό, αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα μέλη της αποστολής. Α-Δ: Νάγια Καραντάσιου, Ελευθερία Κασαγιάννη, Κατερίνα Μάχου, Αθηνά Μακράκη. 

ΑΠΟΝΟΜΕΣ

Έφτασε η ώρα των απονομών, οδηγηθήκαμε στο γυμναστήριο που ήμασταν το πρωί. Πήραμε 2^η και 3^η θέση σε δύο σκυτάλες, έχοντας όμως καλές θέσεις και μέσα στην οχτάδα και στα υπόλοιπα αγωνίσματα. Συνολικά βγήκαμε 8^οι από τα 14 πανεπιστήμια, μια πολύ καλή θέση.

Αναμνηστική φωτογραφία στο δωμάτιο απομόνωσης λίγο πριν ξεκινήσει η τελευταία ημέρα των αγώνων. Α-Δ: Μιχάλης Σουσούνης, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Στάθης Αβραμίδης, Κατερίνα Καλέμη, Καλυψώ Οικονομίδου, Ελευθερία Κασαγιάννη, Εφραίμ Χαλκιάς, Αθηνά Μακράκη, Κατερίνα Μάχου, Νάγια Καραντάσιου, Μαρία Ζαραφωνίτη, Γιώργος Γάγκος, Μικαέλα Χαραλάμπους, Γιούλη Παναγιωτάκη, Αντρέας Ίντρα, Ελευθερία Αβραμίδου, Άρτεμις Ξενάκη, Αγγελική Μυλωνάκου.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου, οι οποίοι με στήριξαν από την πρώτη στιγμή σε αυτή μου την επιλογή και με βοήθησαν να κάνω αυτό το ταξίδι. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον προπονητή μας, Στάθη Αβραμίδη, που χωρίς αυτόν δεν θα είχαμε καταφέρει ό,τι κάναμε και δεν θα είχα γνωρίσει πότε την Αθλητική Ναυαγοσωστική. Τον θαυμάζω για τα πράγματα που κάνει και έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα. Είναι ένας πολυάσχολος άνθρωπος, με πάθος για αυτό που αγαπάει. Είναι ένας δάσκαλος που ποτέ μου δεν θα ξεχάσω. Μου πρόσφερε πολλά και θα συνεχίσει να προσφέρει σε εμένα και σε όσους ανθρώπους διψάνε για γνώση. Τον ευχαριστώ πολύ.