|
Πρόλογος |
Prologue |
|
|
|
|
Η ιστορία συγγραφής του παραμυθιού αποτελεί ύμνο στην ανθρώπινη ενδυνάμωση. Τo 1992 η μητέρα μου έκανε απεργία πείνας έξω από το Υπουργείο Παιδείας, διεκδικώντας το δικαίωμά μου να φοιτήσω στο πανεπιστήμιο ως πανελληνιονίκης υδατοσφαίρισης. Τα κατάφερε. Λίγο αργότερα ήμουν φοιτητής. Τον πρώτο χρόνο των σπουδών δεν έβρισκα δουλειά. Έτσι, συχνά αδυνατούσα να πληρώσω ακόμα και το εισιτήριο για να πάω στο πανεπιστήμιο με λεωφορείο. Κάποτε μάλιστα, αναζητούσα με την αδελφή μου τροφή στα σκουπίδια. Ζούσα με μόνη διασκέδαση το διάβασμα, συνήθεια που κληρονόμησα από τον πατέρα μου. Ένα βράδυ αναρωτήθηκα: «Δεν έχω χρήματα για βόλτα. Τι μπορώ να κάνω;» Διάβασα τον Μικρό Πρίγκιπα του Εξυπερύ. "Μπορώ να γράψω κι εγώ ένα παραμύθι", σκέφτηκα. Ώσπου να εκδοθεί, πέρασαν 22 χρόνια γεμάτα ανάμεικτα συναισθήματα, εμπόδια και προκλήσεις που κυοφόρησαν αλλαγές στο περιεχόμενο, ώστε να υπηρετήσει ένα ανώτερο σκοπό. |
The story of writing this fairy tale represents a hymn to human empowerment. In 1992 my mother did a starvation strike outside the Ministry of Education, fighting for my right to study as national water polo champion. She succeeded and so I became a student. The first year of my studies, I couldn’t find a job. So very often I wasn’t able to pay my ticket for the bus to go to university. There was a time that I fed myself and my sister with what we found in the garbage. My only entertainment was reading, a habit that I inherited by my father. One night, I questioned myself: “I don’t have money to go out. What am I going to do about it?” I read the “Little Prince” by Antoine de Saint-Exupéry. I thought: “I believe that I can also write a fairy tale!” From the day I wrote it until the day of its publication, 22 years went by full of mixed emotions, obstacles and challenges that led to changes in its content so it could serve a higher purpose.
|
|
|
|
|
Το παραμύθι διδάσκει διάφορα μηνύματα ενσαρκωμένα από χαρακτήρες. O Αγαπητός απεικονίζει την αναζήτηση του εαυτού μας και του βαθύτερου προορισμού μας στη ζωή με σκοπό την ενδυνάμωση του εαυτού μας και των άλλων. Ο Φοβέρας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε πως οι εκφοβισμοί, η κακοποίηση και η ανηθικότητα μπορούν να σταθούν εμπόδιο στη δημιουργία μιας σωστής ομάδας. Η Ακριβή προσωποποιεί τον εγωκεντρικό άνθρωπο που σκέφτεται μονάχα τον εαυτό του. Ο Σεβαστός είναι η φιγούρα που συμβολίζει την οικογένεια και την αγάπη. Η Φιλιώ φανερώνει ότι η σεμνότητα, η συμπόνια και η εμπιστοσύνη είναι απαραίτητες σε μια φιλία. Ο Ζήλιας δείχνει πόσο βλαπτικό είναι για τις σχέσεις όταν κάποιος δεν αποδέχεται την αξία των άλλων και το «ευ αγωνίζεσθαι». Ο Διαλεχτός φέρνει το παράδειγμα της ομαδικής εργασίας. Ο Σώστης σώζει ένα παιδί από πνιγμό φανερώνοντας την αξία της κολύμβησης και της πρόληψης ατυχημάτων. Η Γελαστή προσφέρει αγάπη και μάθηση. |
The fairy tale aims at giving several messages, incarnated by human characters. Dear shows us how to search our inner selves at a deeper level reaching our destination to life by empowering ourselves and the others. Bully helps us understand that abusing one another and immorality can prevent us from creating the right team. Little Precious personifies when humans only think about themselves. Grandpapa is the figure that symbolizes the family and love. Frienda reveals that humility, modesty and trust are necessary in a friendship. In contrast, Jealous shows how damaging it can be when someone denies to recognize the values of other people and the importance of “fair play” in sport. Choosy represents the example of working together as a team. Savey saves a child from drowning revealing the value of knowing swimming and how to be safe around the water. Smiley welcomes the child offering him love and learning.
|
|
|
|
|
Το παραμύθι αφιερώνεται σε σημαντικούς ανθρώπους. Ο οικουμενικός Έλληνας σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής έχει πει ότι «στην πραγματικότητα, ο δημιουργός μιας ταινίας» (ή ενός παραμυθιού) «δεν είναι ο αυθεντικός δημιουργός αλλά ένας “ενδιάμεσος”. Η ανώτατη αρχή του σύμπαντος του “φυτεύει” ιδέες στο μυαλό, και αυτός τις μεταδίδει με δικά του λόγια στους ανθρώπους». Τα μηνύματα που μου «φυτεύτηκαν» στο μυαλό, απευθύνονταν κυρίως σε παιδιά. Γι’ αυτό θέλησα να αφιερώσω το παραμύθι σε μια γυναίκα κι έναν άντρα που συμβάλλουν στη διάπλαση των παιδιών. Όποτε επικοινωνώ με τον άντρα, διαβάζω στο e-mail του τη φράση: «είναι ευκολότερο να διαπλάσεις δυνατά παιδιά, παρά να επιδιορθώσεις τσακισμένους ενηλίκους». Στην ιστοσελίδα του οργανισμού της, η γυναίκα αναφέρει: «τα παιδιά πηγαίνουν σε ότι τα συναρπάζει... αλλά μένουν όπου υπάρχει αγάπη». Συμφωνώ και με τους δυο. Δε μου προκαλεί έκπληξη ότι αυτοί οι δύο αξιοθαύμαστοι άνθρωποι είναι ζευγάρι. Αφιερώνω λοιπόν το παραμύθι στον Greg Bonann και στην Tai Collins, που έχοντας ιδρύσει το A Chance for Children Foundation στις ΗΠΑ, συμβάλλουν στη διάπλαση του χαρακτήρα των παιδιών που είναι επιρρεπή στον κίνδυνο. Στάθης Αβραμίδης |
Books are dedicated to important people. The well-known Greek film director Yiannis Smaragdis has said that “in reality the creator of a film”, (or in this case of the fairy tale), “is not the authentic creator but the‘intermediary’. The supreme authority of the universe, plants ideas into his mind, and he expresses them in his own words to other people”. The messages that were "embedded" in my mind, I wanted to deliver mainly to children. This is why I wanted to dedicate this fairy tale to people, who contribute to the lives of children in a meaningful way. Each time I communicate with this man, I read at the bottom of his email, the phrase: “it is easier to build strong children than to repair broken men”. In the website of her organization, the woman has written: “kids go where is excitement… but they stay where there is love”. I agree with both of them. I am not surprised that these extraordinary individuals are a couple. So, I dedicate this fairy tale to Greg Bonann and Tai Collins, that having established the “A Chance for Children Foundation” in the USA, they contribute in the wellbeing of at-risk children.
Stathis Avramidis |
