Πριν κλαίγαμε επειδή μας έριχναν αλλά
στο παγκόσμιο επειδή υψωθήκαμε!
Riccione Σεπτέμβριος 2022. Η Ιταλία φιλοξένησε 56 χώρες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ναυαγοσωστικής αφήνοντάς μας μοναδικές εντυπώσεις.
Τα μέλη της ΕΑΝΕ είχαν την πρώτη παγκόσμια εμπειρία, ζώντας πρωτόγνωρες στιγμές. Η συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, με οποιαδήποτε ιδιότητα, είναι εμπειρία ζωής και γνώσης ναυαγοσωστικής, κοινωνικής, ηθικής. Άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη έρχονται σε επαφή με νέους πολιτισμούς και συμπεριφορές. Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα τι έχει γίνει. Υπάρχει ενθουσιασμός, χαρά, ικανοποίηση, γιατί πετύχαμε αυτό που θέλαμε σε μόλις 30 μήνες ζωής της ΕΑΝΕ. Όμως για εμάς υπάρχει η θεωρία που διαβεβαιώνει ότι ο αθλητισμός όπως και η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας στον οποίο αξίζει τον κόπο να επιδοθούμε.
Το σύνθημα μας είναι: «Ακόμα και αν πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς!» Πέσαμε πολλές φορές αλλά είχαμε δύναμη να σηκωθούμε γιατί ξέραμε πως το δίκαιο των καταστάσεων το επέβαλλε. Και τελικά ήρθε η δικαίωση με την ένταξη στη Μεσογειακή Συνομοσπονδία Διάσωσης. Είναι η αναγνώριση των κόπων μας.
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα είναι μία μοναδική εμπειρία ζωής για κάθε αθλητή, προπονητή και παράγοντα ναυαγοσωστικής. Νομίζω πως από μόνο του το γεγονός ότι βρέθηκα εκεί με έκανε να ανέβω πολλά σκαλοπάτια στην ζωή ως Γιάννης. Συνάντησα κόσμο, είχα ευκαιρία να αλληλοεπιδράσω με άλλους, ήταν ταξίδι γεμάτο εμπειρίες, νέους ανθρώπους, θάρρος και δύναμη. Πολλές φορές κλήθηκα να διαχειριστώ δύσκολες καταστάσεις. Έπρεπε να είμαι σύμβουλος, συνεργάτης, φωτορεπόρτερ και υπεύθυνος συνοδός και αυτό με γέμισε. Ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου.
Πήρα μία δυνατή εικόνα για ό,τι συμβαίνει στην ναυαγοσωστική στον κόσμο σε αγωνιστικό και κοινωνικό επίπεδο. Μιλήσαμε για το πώς εργάζονται στις άλλες χώρες, τι «χνάρια» ακολουθούν, πως βλέπουν τον αθλητισμό, τι αθλητική παιδεία υπάρχει στα σχολεία και τι κουλτούρα δημιουργεί. Υπήρχε αυτό το κάτι που σε ενώνει, που είναι η ναυαγοσωστική, η δυναμική διάθεση για την διάσωση ζωών, που για όλους εκεί ήταν η ζωή τους, όπως και για εμάς. Οπότε όλα βγαίνουν τόσο φυσικά, ήταν σαν να γνωριζόμαστε χρόνια.
Δύσκολα μπορείς να περιγράψεις αυτό που συνέβη εκεί και πως αισθάνεσαι. Είναι μία παρακαταθήκη για το μέλλον που προμηνύεται λαμπρό. Όλοι μας νιώθουμε περήφανοι, αλλά εγώ προσωπικά ίσως λίγο παραπάνω, διότι ξεκίνησα χωρίς να γνωρίζω την ναυαγοσωστική (αλλά με αγάπη για την διάσωση) και βλέπω την πορεία μου ως μετεξέλιξη των δικών μου γνώσεων. Αξίζει η πολιτεία να σκύψει πάνω στην αθλητική ναυαγοσωστική και να προσφέρει συνεργασία και υποστήριξη. Εικόνες: ΕΑΝΕ.
