Η ΕΑΝΕ στην BULSCA 2023: Όλα στο τέλος είναι δρόμος!

Η ΕΑΝΕ στην BULSCA 2023: Όλα στο τέλος είναι δρόμος!

 

Crawley, Αγγλία 18/3/2023. Υπάρχει μία διαρκής αντιμαχία για το αν η ζωή είναι προκαθορισμένη σε μεγάλο βαθμό ή όχι. Για το αν η δυνατότητα που έχουμε να επέμβουμε στην πορεία της υπάρχει. Για το εάν στο τέλος πρέπει να πιστεύουμε σε αυτό που αποκαλούμε μοίρα.

Η δική μου μοίρα, μου επιφύλασσε μία έκπληξη. Θετική. Την έλεγαν Στάθη Αβραμίδη και παρουσιάστηκε κατά την θητεία μου στο Πολεμικό Ναυτικό το μακρινό 2004. Σκοπιά εγώ, υπηρεσία ο Στάθης. Κάτι μας τράβηξε στο να γνωριστούμε. Σύντομα ανακαλύψαμε κοινά ενδιαφέροντα (με προεξέχουσα την αγάπη για κολύμβηση και άθληση) και τις κοινές απόψεις για τα «σημαντικά και τα ασήμαντα» της ζωής. Αυτό ήταν. Η «καταστροφή» είχε συντελεστεί! Έμαθα τι κάνει ο Στάθης, τι διδάσκει, τα όνειρά του και τις (πολλές) ενέργειες στο επιστημονικό του πεδίο ώστε να πάει ο κλάδος μπροστά. Δεν χρειάστηκε σκέψη για να ξεκινήσω μαθήματα ναυαγοσωστικής, αφού με συντρόφευαν η προίκα της κολυμβητικής μου πορείας και η αρραγής βοήθεια του δασκάλου μου.

Στην πορεία των ετών, η γνωριμία και συνεργασία εξελίχθηκαν σε όμορφη φιλία και κοινή πορεία σε όλο το φάσμα της ζωής και την Αθλητικής Ναυαγοσωστικής. Χρόνια λοιπόν μετέχω όσο επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου σε όσα ο Στάθης μετουσιώνει σε πράξεις σημαντικές για το μέλλον του αθλήματος εντός και εκτός Ελλάδος. Ιδίως όμως στην προώθηση της ασφάλειας στην θάλασσα και την διαφύλαξη της ζωής σε μία χώρα που διαθέτει σε μήκος την μισή ακτογραμμή της Αφρικής.

Παρ’ ότι προσπαθώ να μην λείπω ποτέ από διοργανώσεις της ΕΑΝΕ, δεν είχα σκεφθεί να μετέχω σε αντίστοιχη εκτός συνόρων. Η πρόταση που μου έγινε για συμμετοχή στην BULSCA στο Crawley με ξάφνιασε. Αφού πέρασε η έκπληξη, δέχτηκα με χαρά και ανυπομονησία την εμπειρία που θα ζούσα.

Προπονήσεις ξεκίνησα αργά (μέσα Ιανουαρίου), οπότε είχα λιγότερο από δύο μήνες ώστε να φτάσω σε ένα επίπεδο ανεκτό για εμένα. Πολύτιμος αρωγός ήταν ο Μιχάλης Γλυνάτσης. Αυτό το φανταστικό παιδί και αθλητής από την Κάλυμνο. Άνθρωπος που έχει στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις το άθλημα από πολλά πόστα. Και εκείνος που το νησί του, σίγουρα του χρωστά πολλά, αφού η προσφορά του δεν σταματά εκεί.

Οι προπονήσεις ήταν καθημερινές (με εξαιρέσεις λόγω εκτάκτων συνθηκών) και αρκετά σκληρές για τα δεδομένα μου. Ο Μιχάλης δεν σε αφήνει σε ησυχία! Και καλά κάνει, αφού η εκπροσώπηση έπρεπε να είναι αντάξια της ΕΑΝΕ. Γίνονταν στο Σεράφειο κολυμβητήριο και κάθε μέρα έφευγα πιο κουρασμένος από την προηγούμενη, αλλά χαρούμενος και ικανοποιημένος. Η προπόνηση ήταν με βάση τις ικανότητές μου αλλά απαιτητική και σοβαρή.

Ο καιρός πέρασε γρήγορα και η ανυπομονησία διαδέχτηκε την αγωνία για το αποτέλεσμα, το ταξίδι και τους αγώνες. Όταν έφτασε η εβδομάδα που θα ταξιδεύαμε, ο Μιχάλης οργάνωνε τις τελευταίες λεπτομέρειες και όλοι ήμασταν χαρούμενοι, αφού μας είχε δοθεί η ευκαιρία για έξτρα προπονήσεις όλης της ομάδας!

Λογαριάζαμε όμως «χωρίς τον ξενοδόχο». Η γενική απεργία που προκηρύχθηκε για την Πέμπτη 16/3/2023 εξαιτίας της τραγικής σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη, προκάλεσε προβλήματα. Την ημέρα που θα ταξίδευαν οι συναθλητές μου, ακυρώθηκαν οι πτήσεις. Η υπόλοιπη ομάδα ταξίδευε εκείνη την ημέρα. Εγώ μόνο ταξίδευα για Λονδίνο την επόμενη μέρα (Παρασκευή). Η απογοήτευση μας ήταν τεράστια. Μήνες προετοιμασίας, κόποι και χρήματα πήγαιναν χαμένα. Για να είμαι ειλικρινής έχασα την όρεξη και το κίνητρο που είχα να κολυμπήσω στην Βρετανία. Ο Στάθης και ο Μιχάλης ήταν δίπλα μου για να με πείσουν να κολυμπήσω, αφού πλέον θα εκπροσωπούσα όλη την ομάδα.

Παρασκευή πρωί αναχώρησα για Λονδίνο με πρωινή πτήση. Έφτασα νωρίς το πρωί και μετακινήθηκα προς το  Crawley και το κατάλυμά μου. Απόγευμα Παρασκευής πήγα μία βόλτα μέχρι το κοντινό Bristol. Σε αυτή την πόλη οι Έλληνες είχαν γράψει ιστορία φέρνοντας σημαντικές διακρίσεις πριν λίγα χρόνια. Βαριά κληρονομιά. Γύρισα νωρίς για ξεκούραση. Η μεγάλη μέρα ξημέρωνε….

Σάββατο 18/3 και από την αγωνία μου η νύχτα πέρασε δύσκολα. Ξύπνησα πρωί, πήρα πρωϊνό και ξεκίνησα για το κολυμβητήριο. Οι εγκαταστάσεις ήταν εντυπωσιακές, τακτοποιημένες και πεντακάθαρες. Τα αποδυτήρια με βάση τα νέα ήθη ήταν μικτά, κάτι που αρχικά με ξένισε. Το πιο σπουδαίο ήταν ότι ε οι εγκαταστάσεις δέχονταν τεράστιο πλήθος αθλητών όλων των ηλικιών και επισκεπτών, αφού διοργανώνονταν ταυτόχρονα πολλά αθλητικά δρώμενα. Μιλάμε για ένα πολυχώρο αθλητισμού που όμοιό του δεν έχω ξαναδεί. Υπήρχαν σάλες και αίθουσες παντού που υποδέχονταν κόσμο με αγάπη για τον αθλητισμό και την υγεία.

Αφού καθίσαμε στην κερκίδα, οι διοργανωτές καλωσόρισαν τον μοναδικό αθλητή που είχε έρθει από την Ελλάδα και εξέφρασαν την λύπη τους που δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν οι υπόλοιποι. Η Chloe και η Ell, με έκαναν να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Με σύστησαν στην ομάδα του Πανεπιστήμιο του Nottingham, κάτι που μου έδωσε έξτρα δύναμη και κουράγιο.

Οι αγώνες ξεκίνησαν στην ώρα τους και αποδείχτηκαν συναρπαστικοί. Η μικρή ηλικία των διαγωνιζόμενων και το ότι εκπροσωπούσαν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα που τους γαλουχούσαν, έπαιξαν ρόλο! Υπήρχε όρεξη, δυναμική και υγιής συναγωνισμός. Η δε διοργάνωση, δεν χώλαινε πουθενά και είχαν προβλεφθεί τα πάντα! Οι εθελοντές είχαν πολύ σημαντικό ρόλο στο αποτέλεσμα!

Το πρώτο μου αγώνισμα ήταν τα 50μ Μεταφοράς Ανδρεικέλου. Η επίδοσή μου ήταν επιεικώς κακή, αφού λόγω τεχνικού λάθους όταν ανέσυρα το ανδρείκελο στην επιφάνεια, έχασα 3 δευτερόλεπτα. Αυτό φάνηκε και στην τελικά κατάταξη. Το μεγάλο κέρδος ήταν η συνεχής υποστήριξη από τους φοιτητές του Nottingham. “Go Ioannis!!!!”

Στο δεύτερο αγώνισμα πήγα με πείσμα. Δύσκολα και απαιτητικά τα 100μ Μεταφοράς Ανδρεικέλου αλλά ήμουν σε καλή κατάσταση. Ο χρόνος 1:22:13 ήταν κοντά στον καλύτερο ατομικό μου. Ένα τεχνικό λάθος όμως, μου στέρησε την δυνατότητα να μπω στην τελική κατάταξη αφού ακυρώθηκα. Η προσωπική μου άποψη (που πλέον δεν έχει καμία σημασία), είναι ότι υπήρξαν τουλάχιστον άδικοι σε αυτό το σημείο οι διοργανωτές. Κάπως έτσι πέρασε και αυτό στην ιστορία. Το χειρότερο ήταν ότι λόγω υπερπροσπάθειας (και ίσως ελλιπούς προθέρμανσης) τα γόνατά μου έκαιγαν. Σχεδόν δεν τα ένιωθα…Μεταξύ 2^ου και 3^ου session, έπεσα ξανά στο νερό, με σκοπό να τα «δοκιμάσω». Η κατάσταση δεν ήταν καλή. «Κλείδωναν» σε ένα σημείο…

Αποφάσισα να μην μετέχω στο τρίτο μου αγώνισμα, μη ρισκάροντας πιθανό τραυματισμό μιας και είχα κάνει ελάχιστα χιλιόμετρα προπόνησης με πέδιλα. Παρατηρούσα τους Άγγλους συναθλητές μου από τις κερκίδες με ένα γλυκόπικρο συναίσθημα μέχρι να πάω για ξεκούραση και αποθεραπεία.

Την επόμενη μέρα είδα κάποια αγωνίσματα και έφυγα νωρίς για το Λονδίνο και μία βόλτα. Μου έλειπε τόσο η ομάδα μου.

Δευτέρα και μετά από ένα καλό πρωϊνό και βόλτα στο πάρκο, πήρα τον δρόμο της επιστροφής, και το αεροδρόμιο. Ο Μιχάλης κατά την διάρκεια του ταξιδιού και ιδίως τις μέρες των αγώνων, ήταν συνεχώς δίπλα μου με συμβουλές. Γύρισα βράδυ στην Αθήνα όπου θα με περίμενε ως έκπληξη ο Στάθης στο αεροδρόμιο, για να με συγχαρεί και να με καλωσορίσει. Τελικά ήρθε το προηγούμενο βράδυ. Παρόλο που δεν συναντηθήκαμε, η ενέργειά του μου ζέστανε την καρδιά.

Δεν θα άλλαζα τίποτα από την φανταστική εμπειρία. Μόνο ότι έμεινε η πικρή γεύση από την μη συμμετοχή των παιδιών, την ακύρωσή μου και την μη συμμετοχή στο τρίτο αγώνισμα. Ισοσκελίζονται όμως όλα από την εκπλήρωση ενός ονείρου, το «φανταστικό» και πραγματικό ταξίδι που το έκανε πράξη, και φυσικά τις (νέες) σχέσεις που χτίστηκαν και που είναι στο διηνεκές το μεγαλύτερο από τα κέρδη που μπορεί κάποιος να έχει.

Ευχαριστώ τον Στάθη, τον Μιχάλη και την ΕΑΝΕ για την φανταστική πορεία… Όλα στο τέλος είναι δρόμος… Εύχομαι στα επόμενα!!! 

 

«Με τους αγώνες, εκπλήρωσα

ένα φανταστικό όνειρο

που με πλούτισε ως άνθρωπο!»