Η επιτυχημένη εκπροσώπηση του εθνόσημου
με γέμισε τεράστια και παντοτινή υπερηφάνεια!
Το εναρκτήριο Μεσογειακό Πρωτάθλημα Ναυαγοσωστικής ήταν πρωτοποριακό. Συγκέντρωσε τους καλύτερους αθλοσώστες της Μεσογείου. Το πρωτάθλημα όχι μόνο ανέδειξε τη σημασία των δεξιοτήτων διάσωσης, αλλά ενθάρρυνε και το πνεύμα ενότητας και αθλητισμού των χωρών που συμμετείχαν. Κάθε αγώνας δοκίμαζε την αντοχή, την ταχύτητα και τις δεξιότητες των αθλητών, καθιστώντας τον έναν συναρπαστικό και απαιτητικό αγώνα.
Ως μέλος της πρώτης Ελληνικής Εθνικής Ομάδας Ναυαγοσωστικής, η εμπειρία ήταν ταυτόχρονα τιμή και βαθύ προσωπικό επίτευγμα. Ο αγώνας με εμπόδια 200μ ήταν πραγματική δοκιμασία σωματικής και ψυχικής αντοχής. Καθώς στεκόμουν στον βατήρα, ένα κύμα αγωνίας με κυρίευσε. Απαιτούσε ευελιξία, ακρίβεια, αμείλικτη ταχύτητα και εκρηκτικότητα. Κάθε προσπέραση έπρεπε να υπολογιστεί και κάθε στροφή να εκτελείται με άψογη τεχνική. Η αντίσταση του νερού και η ανάγκη να διατηρήσω την ορμή μέσα από τα εμπόδια με ώθησαν στα άκρα. Το να διασχίσω τη γραμμή τερματισμού ένιωσα σαν να κατακτώ μια τρομερή πρόκληση, μια απόδειξη της αυστηρής προπόνησης και της ακλόνητης αποφασιστικότητας που με έφεραν σε αυτή τη στιγμή.
Η σκυταλοδρομία εμποδίων 4×50μ ήταν άλλο ένα highlight του πρωταθλήματος, τονίζοντας τη σημασία ομαδικότητας και συντονισμού. Απαιτούσε απρόσκοπτο συγχρονισμό των 4 αθλοσωστών, καθιστώντας κάθε ανταλλαγή σκυταλοδρομίας κρίσιμη. Η ένταση ήταν απτή, όπως η αίσθηση ενότητας και αλληλοϋποστήριξης μεταξύ μας. Κολυμπούσαμε με ό,τι είχαμε με γνώμονα τον κοινό στόχο αριστείας.
Η εξασφάλιση της 2ης θέσης σε αυτή τη διοργάνωση ήταν μια στιγμή τεράστιας υπερηφάνειας. Το να στέκομαι στην εξέδρα με τους συναθλητές μου, με υψωμένη την ελληνική σημαία, ήταν μια αξέχαστη εμπειρία, σύμβολο της σκληρής δουλειάς και της αφοσίωσής μας.
Ο τελευταίος αγώνας μικτής διάσωσης 100μ, συνδύασε ταχύτητα, δεξιότητες και τεχνικές διάσωσης. Βουτώντας στο νερό, επικεντρώθηκα στη διατήρηση της τέλειας φόρμας και στην εκτέλεση κάθε ελιγμού διάσωσης με ακρίβεια. Η μετάβαση από την κολύμβηση στη διάσωση ήταν κρίσιμη, απαιτώντας ταχύτητα και ψυχραιμία. Οι επευφημίες από το πλήθος ήταν ισχυρό κίνητρο, που με ώθησε να ξεπεράσω την κούραση και να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό.
Η ολοκλήρωση του αγώνα έφερε μια ορμή ανακούφισης και ολοκλήρωσης, γνωρίζοντας ότι είχα πλοηγηθεί με επιτυχία σε ένα από τα πιο δύσκολα αγωνίσματα του πρωταθλήματος. Αναλογιζόμενος όσα έζησα, είμαι γεμάτος απέραντη ευγνωμοσύνη και υπερηφάνεια. Το να είμαι μέλος της πρώτης εθνικής ομάδας ναυαγοσωστικής και να αγωνίζομαι στο 1ο Μεσογειακό Πρωτάθλημα Ναυαγοσωστικής ήταν μεγάλη τιμή. Οι εμπειρίες και τα συναισθήματα είναι χαραγμένα στη μνήμη μου, απόδειξη της αφοσίωσης και της επιμονής που απαιτείται για την επίτευξη τέτοιων κατορθωμάτων. Η εκπροσώπηση της Ελλάδας σε αυτή τη διεθνή σκηνή και η συμβολή στην επιτυχία της ομάδας μας, ήταν πηγή τεράστιας προσωπικής ικανοποίησης. Είναι μια εμπειρία που θα αγαπώ για πάντα.
